Przejdź do zawartości

Język palau

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Palau
Obszar

Palau

Liczba mówiących

18 tys.

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowy Palau
Ethnologue 1 narodowy
Kody języka
ISO 639-2 pau
ISO 639-3 pau
IETF pau
Glottolog pala1344
Ethnologue pau
GOST 7.75–97 пал 526
WALS pal
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Słownik języka
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język palau, pol. również język palauański[1], język palajski[2] – język należący do rodziny języków austronezyjskich, używany przez rdzenną ludność Palau. Liczba mówiących wynosi 18 tys. (w tym 14 tys. w Palau)[3].

W przeciwieństwie do sąsiadów nie należy ani do rodziny mikronezyjskiej, ani polinezyjskiej. Znalazł się w propozycji grupy zachodniej języków malajsko-polinezyjskich (siostrzanej wobec grupy centralno-wschodniej)[4][5][6]. Uchodzi za bliżej spokrewniony z językami Filipin i Indonezji, lecz jego dokładna przynależność jest niejasna[7]. K.A. Adelaar (2005) i A.D. Smith (2017) klasyfikują go jako izolat w ramach języków malajsko-polinezyjskich[4][8]. Dawniej był zaliczany do grupy języków filipińskich[1].

Wszedł w kontakt z językami oceanicznymi, użyczając elementów słownictwa językowi yap; sam zapewne również znalazł się pod ich wpływem[9].

Jest zapisywany alfabetem łacińskim[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 79, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
  2. Szymon Huptyś, Języki antypodów : współczesny stan badań nad językami papuaskimi i austronezyjskimi, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2014, s. 44, ISBN 978-83-233-3778-2, OCLC 898263549 [dostęp 2024-04-24].
  3. a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Palauan, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2017-08-25] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
  4. a b Adelaar 2005 ↓, s. 14, 17.
  5. Zobel 2002 ↓, s. 405–406.
  6. Blust 1980 ↓, s. 11–12.
  7. Zobel 2002 ↓, s. 405.
  8. Smith 2017 ↓, s. 476.
  9. Zobel 2002 ↓, s. 432.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]