Język talondo’

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Talondo’
Obszar

Celebes Zachodni (Indonezja)

Liczba mówiących

1200 (2011)[1]

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
UNESCO 3 zdecydowanie zagrożony
Ethnologue 6a żywy
Kody języka
ISO 639-3 tln
IETF tln
Glottolog talo1251
Ethnologue tln
BPS 0638 1
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język talondo’ (a. talondo)[2]język austronezyjski używany w prowincji Celebes Zachodni w Indonezji. Według danych z 2011 roku posługuje się nim 1200 osób[1]. Jego użytkownicy zamieszkują dwie wsie: Talondo i Pedasi[2].

Według Ethnologue (wyd. 22, 2019) pozostaje w powszechnym użyciu[1]. Do zachowania tego języka przyczynia się silne poczucie tożsamości kulturowej. Zaobserwowano, że bywa wręcz przyswajany przez osoby z zewnątrz[3]. W użyciu są również języki indonezyjski i kalumpang (w dialekcie bone hau)[1].

Według jednej z klasyfikacji należy do języków toradża, przy czym odnotowano, że nie jest wzajemnie zrozumiały z kalumpang[4]. Niewykluczone, że jest to przedstawiciel języków seko, który znalazł się pod wpływem kalumpang[3].

Nie wykształcił piśmiennictwa[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Talondo’, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
  2. a b Barbara F. Grimes, Joseph E. Grimes, Malcolm D. Ross, Charles E. Grimes, Darrell T. Tryon: Listing of Austronesian languages. W: Darrell T. Tryon (red.): Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies. Berlin: Walter de Gruyter, 1995, s. 255, seria: Trends in Linguistics. Documentation 10. DOI: 10.1515/9783110884012.1.201. ISBN 978-3-11-088401-2. OCLC 868970232. (ang.).
  3. a b David Mead: Talondo’. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-05-08]. (ang.).
  4. Valkama 1987 ↓, s. 107.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]