Język seko padang
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
5 tys. (1985)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | skx | ||
| IETF | skx | ||
| Glottolog | seko1243 | ||
| Ethnologue | skx | ||
| BPS | 0581 2 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język seko padang, także: seko, wono[2] (Sua Tu Padang)[1] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Południowy w Indonezji (kecamatan Limbong, kabupaten Luwu Utara). Według danych z 1985 roku posługuje się nim 5 tys. osób[1]. Znaczna część ludu Seko Padang osiedliła się w centralnym Sulawesi (dolina Palolo)[2].
Wyróżnia się dwa dialekty: lodang, hono’ (wono)[1][3]. Wraz z językami seko tengah, budong-budong i panasuan tworzy grupę seko w ramach języków południowocelebeskich[4].
Według doniesień z 2011 r. pozostaje w powszechnym użyciu i nie jest zagrożony wymarciem[3]. Ludność ta posługuje się także językiem indonezyjskim[1]. Dla społeczności Uma seko padang służy jako język drugi[5].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Seko Padang, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b Barbara F. Grimes, Joseph E. Grimes, Malcolm D. Ross, Charles E. Grimes, Darrell T. Tryon: Listing of Austronesian languages. W: Darrell T. Tryon (red.): Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies. Berlin: Walter de Gruyter, 1995, s. 244, seria: Trends in Linguistics. Documentation 10. DOI: 10.1515/9783110884012.1.201. ISBN 978-3-11-088401-2. OCLC 868970232. (ang.).
- ↑ a b David Mead: Seko Padang. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-11-14]. (ang.).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Seko, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 25, Dallas: SIL International, 2022 [dostęp 2022-08-06] (ang.).
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Uma, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).