Język tarangan wschodni
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
6 tys. (2011)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | tre | ||
| IETF | tre | ||
| Glottolog | east2465 | ||
| Ethnologue | tre | ||
| BPS | 0788 3 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język tarangan wschodni – język austronezyjski używany w prowincji Moluki w Indonezji, na wyspie Tarangan (Trangan) w grupie wysp Aru[1][2]. Według danych z 2011 roku posługuje się nim ponad 6 tys. osób[1].
Według publikacji Ethnologue (wyd. 22, 2019) jego użytkownicy zamieszkują 12 wsi we wschodniej części wyspy (na obszarze nadbrzeżnym) oraz w rejonie przesmyku Maikor. Dzieli się na dwa dialekty: północny i południowy[1].
Czasami w literaturze mowa o jednym języku tarangan (trangan)[3][4]. W analizie leksykostatystycznej z 1987 r. wyróżniono dwa języki: tarangan wschodni i tarangan zachodni[5]. Wśród użytkowników tarangan wschodniego znany jest także tarangan zachodni[6].
Nie wykształcił piśmiennictwa[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Tarangan, East, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Hughes 1987 ↓, s. 100.
- ↑ Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 86–87, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
- ↑ E. Wattimury, Ny. A. Haulussy, J. Pentry: Sintaksis Bahasa Tarangan. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, 1995. ISBN 979-459-517-9. [dostęp 2022-08-08]. (indonez.).
- ↑ Hughes 1987 ↓, s. 95.
- ↑ Richard J. Nivens: Borrowing Versus Code-switching in West Tarangan (Indonesia). Dallas: SIL International, 2002, s. 35, seria: Publications in Sociolinguistics 8. ISBN 1-55671-134-4. OCLC 51514435. [dostęp 2024-08-01]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jock Hughes: The languages of Kei, Tanimbar and Aru: Lexicostatistic classification. W: Soenjono Dardjowidjojo (red.): Miscellaneous studies of Indonesian and other languages in Indonesia. Cz. 9. Jakarta: Badan Penyelenggara Seri Nusa, Universitas Atma Jaya, 1987, s. 71–111, seria: NUSA: Linguistic studies in Indonesian and languages in Indonesia 27. OCLC 896429711. (ang.).