Język tarangan zachodni
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
8 tys. (2011)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | txn | ||
| IETF | txn | ||
| Glottolog | west2538 | ||
| Ethnologue | txn | ||
| BPS | 0787 1 | ||
| WALS | tgw | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język tarangan zachodni – język austronezyjski używany w prowincji Moluki w Indonezji, na wyspie Tarangan (Trangan) w grupie wysp Aru. Według danych z 2011 roku posługuje się nim blisko 8 tys. osób[1].
Jego użytkownicy zamieszkują 20 wsi na zachodnim wybrzeżu wyspy[2]. Dzieli się na dwie grupy dialektalne: południowo-zachodnią i północno-centralną[1]. W atlasie z 1996 r. wyróżniono cztery dialekty: bel i komkei oraz manamar i got[3].
Wszyscy członkowie społeczności posługują się także malajskim ambońskim (dialekt dobo), a większość zna także indonezyjski[1]. Wiele osób zamieszkuje miasta Ambon i Dobo[3].
Jest odrębny od języka tarangan wschodniego[4], choć czasami w literaturze mowa o jednym języku tarangan (trangan)[5][6].
Służy jako lingua franca wysp Aru[7]. W piśmiennictwie stosuje się alfabet łaciński[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Tarangan, West, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Hughes 1987 ↓, s. 100.
- ↑ a b Mark Taber (red.): Atlas bahasa tanah Maluku. Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura, 1996, s. 102. ISBN 979-8132-90-4. OCLC 40713056. [dostęp 2023-08-31]. (indonez.).
- ↑ Hughes 1987 ↓, s. 95.
- ↑ Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 86–87, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
- ↑ E. Wattimury, Ny. A. Haulussy, J. Pentry: Sintaksis Bahasa Tarangan. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, 1995. ISBN 979-459-517-9. [dostęp 2022-08-08]. (indonez.).
- ↑ Hughes 1987 ↓, s. 102.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jock Hughes: The languages of Kei, Tanimbar and Aru: Lexicostatistic classification. W: Soenjono Dardjowidjojo (red.): Miscellaneous studies of Indonesian and other languages in Indonesia. Cz. 9. Jakarta: Badan Penyelenggara Seri Nusa, Universitas Atma Jaya, 1987, s. 71–111, seria: NUSA: Linguistic studies in Indonesian and languages in Indonesia 27. OCLC 896429711. (ang.).