K136 Kooryong
.jpg)
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Daewoo Heavy Industries |
| Typ pojazdu | |
| Trakcja |
kołowa |
| Załoga |
4 |
| Historia | |
| Produkcja |
K136: 1981–1987 |
| Dane techniczne | |
| Silnik |
236 KM[1] |
| Długość |
7,7 m[1] |
| Szerokość |
2,5 m[1] |
| Wysokość |
2,9 m[1] |
| Masa |
16,4 t[1] |
| Osiągi | |
| Prędkość |
80 km/h[1] |
| Zasięg pojazdu |
500 km[1] |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Brody (głęb.) |
0,76 m[1] |
| Rowy (szer.) |
~1 m[1] |
| Ściany (wys.) |
~0,6 m[1] |
| Kąt podjazdu |
60%[1] |
| Przechył boczny |
30%[1] |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 36 rakiet kalibru 130 mm | |
| Użytkownicy | |
 Korea Południowa,  Egipt
| |
K136 Kooryong (K136 '구룡') – południowokoreański system artylerii rakietowej obejmujący wieloprowadnicową wyrzutnię rakiet zamontowaną na podwoziu kołowym, produkowany przez koncerny Daewoo Heavy Industries oraz Hanwha. Został opracowany w latach 70. XX wieku i wdrożony do Sił Zbrojnych Korei Południowej w 1981 roku[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Prace projektowe nad nowym systemem rakietowym zostały rozpoczęte przez południowokoreańską Agencję Rozwoju Obronności w 1973 roku jako odpowiedź na pozyskanie przez Koreę Północną sowieckich systemów BM-21 Grad. Testy został ukończone w 1978 roku, a trzy lata później na uzbrojenie została przyjęta pierwsza wersja oznaczona K136. W latach 1987-1991 wprowadzono do służby ulepszoną wersję o oznaczeniu K136A1, w której zastosowano wyrzutnię ze stali nierdzewnej oraz nowy mechanizm hydrauliczny[3]. Pojazd wraz z wyrzutnią produkowały zakłady Daewoo Heavy Industries, a rakiety Hanwha[2].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
System wykorzystuje jako nośnik licencyjną amerykańską ciężarówkę KM809A1 w układzie 6x6. Posadowiono na niej 36-lufową wyrzutnię rakiet w kształcie prostokąta po dziewięć luf w jednej linii w czterech rzędach, która może się obracać w pełnym zakresie wokół własnej osi. Pełne przeładowanie zestawu trwa 10 minut. Wozy amunicyjne, wspierające system artyleryjski, są oparte o tą samą ciężarówkę i przewożą zapas 72 pocisków[4].
Wykorzystywane są następujące rodzaje rakiet:
- K30 – podstawowa rakieta o długości 2,4 m i wadze 54 kg, może posiadać dwa typy głowic: HE (oznaczenie K37) i fragmentowaną HE z około 16000 stalowych kulek (oznaczenie K38); jej zasięg maksymalny to 23 km[5];
- K33 – ulepszona rakieta o długości 2,54 m i wadze 64 kg, przenosi takie same głowice, jak K30; jej zasięg maksymalny to 36 km[5];
Użytkownicy[edytuj | edytuj kod]
Obecni[edytuj | edytuj kod]
Korea Południowa – 150 sztuk[6]
Egipt – 36 sztuk, zakupione w 2004 roku[7]
Niedoszli[edytuj | edytuj kod]
Filipiny – 22 sztuki miały zostać przekazane w formie donacji filipińskiej armii do czerwca 2022 roku[8]; według bloga MaxDefence Filipiny anulowały donację i wyraziły zainteresowanie nabyciem w zamian nowszych systemów artylerii rakietowej[9]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- K239 Chunmu – następca systemu artylerii rakietowej K136
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l K136 Kooryong. Military Today. [dostęp 2024-01-07]. (ang.).
- ↑ a b 견인포 같은 K136A1 구룡 다련장 로켓포. Defense Today, 2019-08-12. [dostęp 2024-01-14]. (kor.).
- ↑ DHI K136 (Kooryong). Military Factory. [dostęp 2024-01-14].
- ↑ Mateusz Zielonka: Południowokoreańska artyleria rakietowa na eksport. Defence24, 2019-02-09. [dostęp 2024-01-14]. (ang.).
- ↑ a b K136 Kooryong South Korean 130mm Multiple Rocket Launcher. ODIN - OE Data Integration Network. [dostęp 2024-01-14]. (ang.).
- ↑ ROK Hands Overs Donated K-136 Kooryong MLRS to the Philippines. TurDef. [dostęp 2024-01-14].
- ↑ Army Equipment - Egypt. Global Security. [dostęp 2024-01-14].
- ↑ Priam Nepomuceno: South Korea-donated rocket system expected this June. Philippine News Agency, 2022-04-27. [dostęp 2024-01-14].
- ↑ The Philippine Army's Army Artillery Regiment. MaxDefence Philippines Facebook, 2023-06-28. [dostęp 2024-01-14].