Kalwaria Leżajska
 Dróżki Maryjne | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ obiektu | |
| Data odsłonięcia |
1983 |
Położenie na mapie Leżajska  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu leżajskiego  | |
 50°16′18,9″N 22°24′28,6″E/50,271917 22,407944
| |
Kalwaria Leżajska – założenia kalwaryjskie zlokalizowane w lesie klasztornym Bernardynów w Leżajsku, w województwie podkarpackim.
Kalwaria Leżajska została założona z inicjatywy gwardiana o. Bonawentury Misztala, w latach 1977–1983[1]. Obejmuje ona:
- Stacje Drogi krzyżowej
- Stacje Siedmiu Radości Matki Bożej
- Stacje Dróżek za Zmarłych.
Stacje Drogi krzyżowej wykonał artysta malarz i rzeźbiarz Stanisław Perykasza.
W 1993 z inicjatywy miejscowych bernardynów Efrema Obruśnika i Józefa Chwały opracowano plan nowej, rozbudowanej Kalwarii, obejmującej Dróżki Pana Jezusa (30 stacji), Dróżki Matki Bożej (30 stacji) oraz Dróżki za zmarłych (15 stacji). W marcu 1995 i w kwietniu 1996 roku papież Jan Paweł II, na placu św. Piotra, poświęcił kamienie węgielne pod budowane kaplice. W 1996 na terenie planowanych stacji umieszczono metalowe krzyże, a w 2008 wybudowano i poświęcono murowaną kaplicę Domku Matki Bożej[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Elżbieta Bilska-Wodecka, Kalwarie Europejskie. Analiza struktury, typów i genezy, Kraków: Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2003, ISBN 83-88424-19-X.
- ↑ Andrzej Efrem Obruśnik: "Kalwaria Leżajska". Dzieje, konteksty kulturowo-religijne i ocena zjawiska. W: Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Leżajsku. Sitnik Aleksander Krzysztof, Dworzak Agata (red.). Calvarianum, 2020, s. 750–762. ISBN 978-83-63440-66-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Efrem Obruśnik, Kalwaria Leżajska, „Peregrinus Cracoviensis”, 7, 1999, s. 73-85.
