Kamacyt
![]() Figury Widmanstättena kamacytu i taenitu z meteorytu znajdującego się obecnie w Muzeum Historii Naturalnej w Londynie | |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Skład chemiczny |
α-(Fe,Ni); Fe0+0.9Ni0.1[1] |
---|---|
Twardość w skali Mohsa |
4 |
Przełam |
haczykowaty |
Łupliwość |
niewyraźna |
Pokrój kryształu |
masywne – jednolicie nierozróżnialne kryształy tworzące duże masy |
Układ krystalograficzny |
regularny (4/m 3 2/m) |
Gęstość minerału |
7,9 g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
żelazna |
Rysa |
szara[1] |
Połysk |
metaliczny |
Kamacyt – minerał, krystaliczna postać stopu żelaza (Fe) i niklu (Ni), zawierającego do 10,46% niklu i 89,54% żelaza[1]. Wstępuje w meteorytach żelaznych i żelazno-kamiennych. Kamacyt może tworzyć w meteorytach wewnętrzne struktury zwane figurami Widmanstättena i liniami Neumanna. Kamacyt nazywany jest też „żelazem belkowym”. Największy udokumentowany kryształ kamacytu ma wymiary 92×54×23 cm[2].
.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Kamacite Mineral Data. [dostęp 2011-08-28].
- ↑ P. C. Rickwood. The largest crystals. „American Mineralogist”. 66, s. 885–907, 1981. (ang.).