Kamienica Antoniego Engela w Łodzi
51°46′33″N 19°27′17″E/51,775833 19,454722
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Architekt |
Johann Karl Mertsching |
| Kondygnacje |
3 |
| Rozpoczęcie budowy | |
| Pierwszy właściciel |
Antoni Engel |
| Kolejni właściciele |
Teodor Engel |
Położenie na mapie Łodzi  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
| 51°46′33″N 19°27′17″E/51,775833 19,454722
| |
Kamienica Antoniego Engela – kamienica znajdująca się przy ul. Piotrkowskiej 3 w Łodzi. W kamienicy mieścił się pierwszy łódzki hotel – Hotel de Pologne[1][2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Przed rokiem 1853 na posesji, której właścicielem był Antoni Engel, znajdował się parterowy drewniany dom tkaczy z pięcioma izbami oraz sklepem. W 1853 roku na miejscu domu Antoni Engel wybudował jednopiętrowy murowany zajazd, któremu właściciel nadał nazwę Hotel de Pologne[2][3]. Projekt hotelu sporządził architekt Karol Mertsching. Był to wówczas najznamienitszy zajazd w Łodzi. Budynek na parterze miał 7 okien (4 od ulicy), dwoje drzwi frontowych oraz dwie bramy dwuskrzydłowe, a na piętrze 10 okiem, z których 7 znajdowało się od Piotrkowskiej. Od podwórza na wysokości piętra był ganek z galerią. Dom miał poddasze z dwoma oknami. Całość ogrzewana była 5 piecami kaflowymi. W podwórzu znajdowała się murowana jednopiętrowa oficyna. Po wybudowaniu lewej oficyny hotel dysponował łącznie 30 pokojami z 60 miejscami do spania[3]. Posiłki dla gości hotelowych serwowano na parterze, gdzie urządzono karczmę z wyszynkiem. W 1872 roku właścicielem kamienicy i hotelu został Teodor Engel, który karczmę zastąpił restauracją[1].
Po II wojnie światowej fasada kamienicy została pozbawiona sztukaterii, a budynek przekształcono na mieszkalny[4]. W 1946 roku pod tym adresem zarejestrowano główną siedzibę Spółdzielni Pracy Lekarzy Specjalistów[2]. W latach 2013–2014, w ramach projektu Mia100 kamienic, budynek wyremontowano, przywracając m.in. pierwotny wygląd elewacji. W ramach projektu w przestrzeni miejskiej Łodzi, wąskie podwórko z tyłu kamienicy przekształcono w Pasaż Róży, łączący ulicę Piotrkowską z ulicą Zachodnią[4]. Elewacje oficyn w pasażu zostały wyłożone lustrzaną mozaiką[5]. Tysiące niewielkich kawałków odbijającego światło szkła sprawiają, że możemy podziwiać niesamowitą grę odblasków. Miejsce jest niezwykle jasne, szczególnie w słoneczne dni, jednak równie ciekawie jest podczas bezchmurnych nocy, gdy podwórko rozjaśnia sztuczne oświetlenie oraz księżyc. Autorką projektu pasażu jest Joanna Rajkowska[6].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Kamienica Antoniego Engel'a przy ul. Piotrkowskiej 3 - tablica informacyjna -
Pasaż Róży wg projektu Joanny Rajkowskiej - Łódź, ul. Piotrkowska 3 -
Pasaż Róży wg projektu Joanny Rajkowskiej - Łódź, ul. Piotrkowska 3 -
Pasaż Róży wg projektu Joanny Rajkowskiej - Łódź, ul. Piotrkowska 3
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Igor Rakowski-Kłos, Aleksandra Hac. Pasaż będzie popularny jak woonerf?. „Gazeta Wyborcza Łódź”, s. 2, 17 października 2014. Agora. ISSN 0860-908x.
- ↑ a b c Sławomir Krajewski, Jacek Kusiński: Spacer pierwszy. Ulica Piotrkowska. Łódź: Wydawnictwo Jacek Kusiński, 2008. ISBN 978-83-927666-4-3.
- ↑ a b Anna Rynkowska, Ulica Piotrkowska, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, s. 47, ISBN 978-83-939822-4-0.
- ↑ a b Adam Tubilewicz: Zobacz, jak powstaje szklane podwórko przy Piotrkowskiej. mmlodz.pl, 2014-06-05. [dostęp 2014-11-29]. (pol.).
- ↑ https://weekend.gazeta.pl/weekend/1,152121,16818402,joanna-rajkowska-projekt-wynika-z-zachwytu-ze-roza-nie-stracila.html | data dostępu 2021.01.31, język polski
- ↑ Aleksandra Hac, irk: Pasaż Róży Joanny Rajkowskiej w miejscu pierwszego łódzkiego hotelu. lodz.gazeta.pl, 2014-07-09. [dostęp 2014-11-23].