Kamienica Landauów w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica Landauów
Symbol zabytku nr rej. A-656 z dnia 2.07.1984
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

pl. Szczepański 7

Położenie na mapie Starego Miasta w Krakowie
Mapa konturowa Starego Miasta w Krakowie, u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Landauów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica Landauów”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Landauów”
Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kamienica Landauów”
Ziemia50°03′50,90″N 19°56′10,64″E/50,064139 19,936289

Kamienica Landauów (znana także jako Kamienica Leffarowska) – zabytkowa kamienica, zlokalizowana przy placu Szczepańskim na krakowskim Starym Mieście.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kamienica została wzniesiona na przełomie XIV i XV wieku. W XVI wieku została pogłębiona o trakt tylny z drewnianą elewacją. Od II połowy XVI wieku do XVIII wieku była własnością mieszczańskiej rodziny Lefferów. W I połowie XVII wieku i w XVIII wieku przebudowywano wnętrza budynku. Przed 1771 kamienica przeszła generalny remont, a między 1771 a 1778 na fragmencie posesji urządzono ogródek. W latach 1881-1882 budynek przebudowano w stylu klasycystycznym, a w miejscu ogródka wzniesiono oficynę tylną. W latach 1890-1892 kamienica została przebudowana w stylu neobarokowym na zlecenie Łukasza Landaua. W trakcie przebudowy połączono ją z sąsiadującą od wschodu klasycystyczną Kamienicą Rurmistrzowską. Znaczną część murów wzniesiono od nowa, utrzymując układ wnętrz z wyjątkiem poszerzenia klatki schodowej. Następnie wyrównano poziomy pięter i założono nowy dach. W 1932 dokonano zmian w parterze fasady. Do końca lat 80. XX wieku w budynku funkcjonowała "Restauracja Myśliwska"[1].

2 lipca 1984 kamienica została wpisana do rejestru zabytków[2]. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Agnieszka Zabielska. Plac Szczepański przez wieki. „Folia Historica Cracoviensis”. 10, s. 523, 2004. Kraków. 
  2. Rejestr zabytków nieruchomych miasta Krakowa
  3. Gminna ewidencja zabytków Krakowa