Kamienica Pod Czarnym Orłem na Nowym Targu we Wrocławiu
 Kamienica Pod Czarnym Orłem przed wyburzeniem w 1914 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
pl. Nowy Targ 6 |
| Typ budynku |
kamienica |
| Styl architektoniczny |
barok |
| Kondygnacje |
trzy |
| Ważniejsze przebudowy |
1700, 1763 |
| Zniszczono |
1914 |
Pod Czarnym Orłem – nieistniejąca kamienica położona przy placu Nowy Targ 6 we Wrocławiu, w południowej pierzei Nowego Targu.
Historia i architektura kamienicy[edytuj | edytuj kod]
Około 1700 roku nadano kamienicy jej barokową formę. Była to wówczas trzyosiowa, trzykondygnacyjna kamienica z wysokim dwukondygnacyjnym szczytem, przy czym dolna część szczytu była trzyosiowa, a górna jednoosiowa zakończona trójkątnym tympanonem. Obie kondygnację ujęte były wolutowymi spływami[1]. W dolnych kondygnacjach znajdowały się pasowe gzymsy międzyokienne, płyciny pomiędzy oknami i boniowane lizeny akcentujące naroża budynku. W skrajnej prawej osi znajdował się boniowany portal o półkoliście sklepionym otworze drzwiowym[1].
W kamienicy znajdowała się gospoda „Zum fliegenden Adler”, a jej właścicielem, jak i całej kamienicy był karczmarz Christian Gottlieb Hoenisch. W sierpniu 1760 roku, w wyniku wojny siedmioletniej, kamienica spłonęła podczas bombardowania miasta przez wojska austriackiego marszałka Gideona Laudona.
W 1763 roku kamienica została gruntownie przebudowana za sprawą jej nowego właściciela Johanna Gottlieba Dreyera, przedsiębiorcy budowlanego. Nad dwupiętrową fasadą wzniesiono nowy dwukondygnacyjny i trzyosiowy szczyt zakończony attyką w formie pełnej balustrady z jednoosiową aediculą pośrodku i z tympanonem o gierowanym górnym gzymsie ujętym w spływy. Osie okienne były rozdzielone pilastrami wielkiego porządku z rocaillowymi głowicami[1]. W kamienicy funkcjonował zajazd „Zum schwarzen Adler” (Pod czarnym Orłem).
Drugą i trzecią kondygnację spinały pilastry z głowicami o motywach rocaillu umieszczonych pomiędzy oknami. Narożniki budynki były wykończone boniowanymi lizenami. Nad środkowym oknem pierwszego piętra znajdował się naczółek w formie gierowanego gzymsu, a nad oknem drugiego piętra znajdowała się dekoracja o motywach rocaillu[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Brzezowski 2005 ↓, s. 234.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wojciech Brzezowski: Dom mieszkalny we Wrocławiu w okresie baroku. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2005. ISBN 83-7085-885-6.