Kamienica Pod czterema Złotymi Aniołami we Wrocławiu
 Pod Czterema Złotymi Aniołami | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. św. Mikołaja 31 |
| Typ budynku |
kamienica |
| Styl architektoniczny | |
| Kondygnacje |
trzy |
| Ukończenie budowy |
1690 |
Kamienica Pod czterema Złotymi Aniołami – dawna kamienica o średniowiecznym rodowodzie znajdująca się przy ul. św. Mikołaja 31 we Wrocławiu.
Ulica św. Mikołaja była jedną z najważniejszych i najstarszych arterii Starego Miasta łącząca Rynek z zewnętrzną Bramą Mikołajewską[1]. W XVII wieku właściciele kamienic znajdujących się przy tej ulicy stanowili kolebkę dla nadchodzących zmian stylistycznych i podejmowali próby przekształcenia wyglądu kamienic z tradycyjnych manierystycznych ram w nowe barokowe formy. Wśród właścicieli kamienic znajdowali się budowniczowie i kamieniarze m.in. Dawid Roch Starszy, Adam Karinger, Johann Baptista Linberg czy Urban Rauscher[2].
Historia kamienicy[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza murowana gotycka kamienica na działce nr 31 została wzniesiona w okresie późnego średniowiecza. Pod koniec XVII wieku została przebudowana a jej fasadzie nadano wczesnobarokowy wygląd. Pozostałością nawiązująca do wcześniejszej budowli był manierystyczny falujący szczyt oraz obramienia okien z umieszczoną w nadprożach dekoracją w postaci girlandów[3]. Nowym elementem barokowym, który pojawił się na szczycie kamienicy była wykonana w głębokim reliefie płaskorzeźba wyobrażająca Atlasa[4]. Trzy kondygnacyjna kamienica posiadała trzyosiową elewację zakończoną dwukondygnacyjnym i dwuosiowym w części dolnej szczytem. Wejście do sieni znajdowało się w skrajnej osi zachodniej i zaakcentowane było portalem flankowanym toskańskimi pilastrami podtrzymującymi trójkątny tympanonem z przerwanym dolnym gzymsem[5][4]. Kolejnym elementem barokowym były flankujące fasadę dwa pilastry kompozytowe oraz rzadko spotykane we wrocławskiej architekturze barokowej zastosowanie kanelowanych pilastrów. Podobne zastosowanie pilastrów miało miejsce w kamienicy Rynek 50, na elewacji Domu Maltzanów przy ulicy Łaciarskiej 2[4].
W czasie przebudowy zmienił się również plan domu - z dwutraktowego przekształcono go w trzytraktową kamienicę z klatką schodową i pomieszczeniami kuchennymi umieszczonymi w trakcie środkowym[5].
W 1730 roku w tympanonie umieszczono tablicę z datą "1730" podtrzymywaną przez cztery putta nawiązujące do nazwy kamienicy oraz dodano dekorację zwornika portalu[5].
Kamienica została zniszczona podczas działań wojennych w 1945 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Encyklopedia Wrocławia 2006 ↓, s. 888.
- ↑ Brzezowski 2005 ↓, s. 52.
- ↑ Brzezowski 2005 ↓, s. 228.
- ↑ a b c Brzezowski 2005 ↓, s. 53.
- ↑ a b c Brzezowski 2005 ↓, s. 229.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wojciech Brzezowski: Dom mieszkalny we Wrocławiu w okresie baroku. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2005. ISBN 83-7085-885-6.
- Jan Harasimowicz (red.), Włodzimierz Suleja (red.): Encyklopedia Wrocławia. Wyd. 3, poprawione i uzupełnione. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006. ISBN 83-7384-561-5. OCLC 76363702.