Włodzimierz Suleja

Włodzimierz Suleja

Włodzimierz Suleja 1990
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	27 listopada 1948 Kołaczkowice
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: dzieje polskiej myśli politycznej XIX i XX wieku
Alma Mater	Uniwersytet Wrocławski
Doktorat	1977 – historia Uniwersytet Wrocławski
Habilitacja	1992 Uniwersytet Wrocławski
Profesura	2000
Odznaczenia

Włodzimierz Stefan Suleja (ur. 27 listopada 1948 w Kołaczkowicach) – polski historyk specjalizujący się w dziejach polskiej myśli politycznej, profesor nauk humanistycznych, w latach 2000–2013 dyrektor oddziału Instytutu Pamięci Narodowej we Wrocławiu.

Życiorys

Absolwent liceum w Kłobucku. Studiował historię na Uniwersytecie Wrocławskim u prof. Henryka Zielińskiego, studia ukończył w 1971. Przedtem, jako student, był uczestnikiem wydarzeń marcowych w 1968. Członek PZPR w latach 1971-1981. W latach 1972–1995 pracownik naukowy Instytutu Historycznego Uniwersytetu Wrocławskiego, w 1977 obronił tam pracę doktorską, a w 1992 – habilitował się. W 1989 wchodził w skład wrocławskiego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”, przygotowującego po decyzjach Okrągłego Stołu wybory parlamentarne na 4 czerwca 1989. W 1990 przez kilka miesięcy był redaktorem naczelnym „Dziennika Dolnośląskiego” (obecnie nieistniejącego). W 1995 podjął pracę w Instytucie Historii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Zielonej Górze (obecnie Uniwersytet Zielonogórski). W 1998 uzyskał tytuł profesora, a w 2000 został profesorem zwyczajnym. W uczelni tej pracował do 2005.

Później został wykładowcą m.in. przedmiotu „Współczesna scena polityczna” w Dolnośląskiej Szkole Wyższej we Wrocławiu.

Kontynuator zapoczątkowanej przez prof. Henryka Zielińskiego szkoły badawczej dziejów polskiej myśli politycznej XIX i XX wieku. Badacz biografii politycznych oraz historii Wrocławia i ruchów opozycji politycznej po II wojnie światowej (w tym historii „Solidarności”). Autor kilkunastu książek i ponad 200 innych publikacji.

W 2005 odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

7 kwietnia 2009, za wybitne zasługi w dokumentowaniu i upamiętnianiu prawdy o najnowszej historii Polski, otrzymał z rąk prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

W styczniu 2010 Klub Jagielloński im. Św. Kazimierza przyznał mu wyróżnienie dla historyków zajmujących się dziejami najnowszymi w ostatnim 20-leciu.

Publikacje

• „Solidarność” na Dolnym Śląsku (1986, wyd. podziemne, jako Stanisław Stefański)
• PPS. Zarys dziejów (1988)
• Orientacja austro-polska w latach I wojny światowej (do aktu 5 listopada 1916 roku) (1992, rozprawa habilitacyjna)
• Józef Piłsudski (1995, 2004) ISBN 83-04-04706-3.
• Kosynierzy i strzelcy (1997) ISBN 83-7023-602-2.
• Wrocław. Dziedzictwo wieków (1997, współautor wraz z Michałem Kaczmarkiem, Mateuszem Golińskim i Teresą Kulak) ISBN 83-7023-589-1.
• Tymczasowa Rada Stanu (1999) ISBN 83-7059-290-2.
• Historia Wrocławia, t. 3, W Polsce Ludowej, PRL i III Rzeczypospolitej (2001) ISBN 83-7023-898-X.
• Dolnośląski Marzec ’68. Anatomia protestu (2006) ISBN 83-60464-00-6.