Kamienica Rynek 11 w Lublinie
 nr rej. A/270 z 10.03.1967[1]
| |
 Kamienica Rynek 11 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Rynek 11 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny |
renesansowa |
| Kondygnacje |
3 |
| Powierzchnia użytkowa |
780 m² |
| Rozpoczęcie budowy |
XV w. |
| Ważniejsze przebudowy |
1590, 1827 |
| Pierwszy właściciel |
Seweryn Zajfert |
| Kolejni właściciele |
Sacelli, Goldsmit, Jan Nepomucen Sobieszański, Łukasz Rodakiewicz, Chil i Mindl Obcengier |
Położenie na mapie Lublina  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
 51°14′51,3″N 22°34′06,2″E/51,247583 22,568389
| |
Kamienica Rynek 11 – zabytkowa trzypiętrowa, podpiwniczona kamienica na Starym Mieście w Lublinie. Wpisana do rejestru zabytków pod numerem A/270 z dnia 10.03.1967. Znajduje się w zwartym ciągu zabudowy Rynku Starego Miasta, pomiędzy zabytkowymi kamienicami numer 10 i kamienicą Konopniców. Budynek podpiwniczony jest dwoma kondygnacjami piwnic. Fasada kamienicy swój obecny wygląd zawdzięcza przeprowadzonemu w 1954 roku generalnemu remontowi i sgraffitami wykonanymi P. Wollenberga, obrazującym ona sceny pracy rzemieślników.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o istnieniu w tym miejscu budynku pochodzi z 1512 roku. Jej właścicielem jest Seweryn Zajfert. Kamienica była w posiadaniu rodziny Zajferta do 1574 roku. Na rok przed wielkim pożarem Lublina w 1575 roku, była w posiadaniu Konstantego Korniaka. W wyniku pożaru część kamienicy uległa zniszczeniu. Od 1584 roku przez około dwadzieścia pięć lat właścicielami byli Daniel i Rudiger Sacelli.
W 1590 roku został przeprowadzony generalny remont kamienicy. W 1632 roku budynki przeszły na własność Karola i Marianny Goldsmit, którzy dobudowali piętro. W 1663 roku przeprowadzono kolejny remont z nadbudową drugiego pięta. Po śmierci kolejnego właściciela Złotnickiego (spolszczony Goldsmit) kamienica była użytkowana przez franciszkanów. W 1791 roku król Stanisław August Poniatowski, nadał kamienicę Janowi Nepomucenowi Sobieszańskiemu, w 1795 roku kamienicę przejmuje kanonik lwowski, kustosz kolegiaty Wojciechowi Strykowskiemu. W 1820 roku kamienicę kupuje Kasper Drewnowski i odsprzedaje ją Łukaszowi Rodakiewiczowi[2], który buduje na tyłach posesji teatr i nadbudowuje istniejącą kamienicę. Rodzina Rodakiewiczów była w posiadaniu kamienicy do końca XIX wieku. Od 1922 roku do wojny należała do Chila i Mindla Obcengierów.
W pierwszych dniach II wojny światowej podczas bombardowania Lublina przez lotnictwo niemieckie, kamienica została uszkodzona.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 72 [dostęp 2014-02-28].
- ↑ Łukasz Rodakiewicz oficer napoleoński, inżynier i architekt miejski.
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Kawałko i inni, Lublin Przewodnik, historia, co warto zobaczyć, mapy, noclegi, gastronomia, ciekawostki, Lublin: Wydawnictwo Archidiecezji Lubelskiej "Gaudium", 2012, s. 116-117, ISBN 978-83-7548-115-0.
- Lubelska Fundacja Odnowy Zabytków Kamienica, Kamienica Rynek nr 11, Opracowano w części na podstawie karty ewidencyjnej, przechowywanej w WUOZ w Lublinie.
- Teatr NN.pl Leksykon Lublin, Anna Malik – Rynek 11 w Lublinie.