Kamienica przy ulicy Rzeźniczej 2 we Wrocławiu

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica przy ulicy Rzeźniczej 2
Symbol zabytku nr rej. A/1567/140 z 15.02.1962[1]
Ilustracja
Kamienica przy ulicy Rzeźniczej 2 (po prawej)
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Wrocław

Adres

ul. Rzeźnicza 2

Styl architektoniczny

klasycyzm

Kondygnacje

trzy

Rozpoczęcie budowy

1470 – 1525

Ważniejsze przebudowy

XVIII, 1865, 1960-1963

Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Rzeźniczej 2”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Rzeźniczej 2”
51,110590°N 17,028195°E/51,110590 17,028195
Multimedia w Wikimedia Commons

Kamienica przy ulicy Rzeźniczej 2 – zabytkowa kamienica znajdująca się przy ulicy Rzeźniczej we Wrocławiu.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wydzielenie posesji nr 2 na ulicy Rzeźniczej miało miejsce na przełomie XIII i XIV wieku. Pierwotnie była to działka należąca do posesji leżącej przy ulicy Kiełbaśniczej 30 i pełniła funkcję przejazdu na podwórze kamienicy[2].

W okresie między 1470 a 1525 rokiem wzniesiono na posesji wąską renesansową, jednopiętrową kamienicę, będącą zarazem oficyną dla kamienicy przy Kiełbaśniczej 30. Dolna część oficyny była zwyczajnym przejazdem pokrytym sklepieniem kolebkowym; wyższe kondygnacje stanowiły część mieszkalne[3]. Kamienica przez kolejne stulecia była przynależna do kamienicy nr 30 przy ulicy Kiełbaśniczej, o czym świadczy zapis w rejestrze karowym z 1564 roku i w pierwszej pruskiej księdze podatkowej z lat 1749/1750[4][5].

W XVIII wieku kamienica została przebudowana[6]. Elewacji nadano klasycystyczny wygląd. W 1865 roku wymieniono kolebkowe sklepienie parteru na strop[7]. Pod koniec XIX wieku w podwórzu kamienicy funkcjonowała drukarnia Freunda[3]. Przed 1920 rokiem kamienica była czterokondygnacyjna. Z przejazdowej części parterowej wydzielono dwie kondygnacje, na całej wysokości boniowane. W północnej osi znajdował się portal wejściowy[8].

Po 1945 roku[edytuj | edytuj kod]

W latach 1960–1963 kamienica została przebudowana i połączona z sąsiednią kamienicą nr 3, zachowując odrębną elewację. Zniszczono wówczas wiele zabytkowych elementów architektonicznych[7][6]. W 2013 roku elewacja kamienicy została gruntownie odnowiona[9].

Opis architektoniczny[edytuj | edytuj kod]

Budynek jest kamienicą szczytową, trójkondygnacyjną i dwutraktową; ma zachowane kolebkowe sklepienia. Dwuosiowa fasada kamienicy wykonana została w stylu klasycystycznym. Trzecią kondygnację zamyka gzyms wieńczący, nad którym umieszczono szczyt z trójkątnym tympanonem oraz z półkolistym oknem termalnym[10]. Wejście do budynku znajduje się w kamienicy nr 3[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2018-05-21].
  2. ↑ Krzywka 2012 ↓, s. 251.
  3. ↑ a b Krzywka 2012 ↓, s. 262.
  4. ↑ Krzywka 2012 ↓, s. 140.
  5. ↑ Krzywka 2012 ↓, s. 268.
  6. ↑ a b GEZ.
  7. ↑ a b c Harasimowicz 1997 ↓, s. 67.
  8. ↑ Fotopolska.eu.
  9. ↑ Dokumentacja zdjęć z polska-org
  10. ↑ Eysymontt 2011 ↓, s. 328.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
  • Jan Harasimowicz (red.): Atlas architektury Wrocławia t.II. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1997.
  • Maciej Krzywka, Małgorzata Chorowska: Parcelacja i zagospodarowanie bloku zabudowy pomiędzy ulicami Kiełbaśniczą, Ruską, Rzeźniczą i św. Mikołaja a zagadnienie I lokacji Wrocławia. Działka, zabudowa, mieszkańcy. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2012.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamienica_przy_ulicy_Rzeźniczej_2_we_Wrocławiu&oldid=66135902”