Kamienice przy ulicy Więziennej 1-3 we Wrocławiu
 nr rej. A/1562/168 z 15.02.1962[1]
| |
 Kamienice przy ulicy Więziennej 1-3 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Styl architektoniczny |
renesans |
| Kondygnacje |
trzy |
Kamienice przy ulicy Więziennej 1-3 – trzy renesansowe kamienice znajdujące się na ulicy Więziennej we Wrocławiu.
Historia i opis architektoniczny[edytuj | edytuj kod]
Trzy sąsiadujące kamienice zostały wzniesione w tym samym okresie, w połowie XVI wieku[2][3]; czwarta kamienica nr 4 wchodząca w obecny zespół połączonych kamienic jednym ciągiem komunikacyjnym została wzniesiona na początku XX wieku[4]. Wybudowano je na dawnej działce lokacyjnej należącej do kamienicy przyrynkowej Rynek 52. Były to wąskie, jednotraktowe, pokryte kalenicowym dachem budynki, trzykondygnacyjne z oknami wychodzącymi tylko od strony ul. Więziennej (do ściany tylnej przylegały oficyny sąsiedniej przyrynkowej kamienicy). Pod koniec XIX wieku parterowe części kamienic zostały dostosowane do funkcji handlowych[2].
Po 1945 roku[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy poważniejszy remont kamienic miał miejsce w latach 1969–1970. W zakresie prac zaprojektowanych przez Jerzego Wiklendta było ujednolicenie fasady czterech kamienic, wzmocnienia sklepienia parteru oraz dostawienie wspólnej klatki schodowej i betonowej galerii na tyłach budynków[5], gdzie po 1945 roku rozebrano zniszczone oficyny. Z przebudowy zachowały się kamienne profilowane obramienia okien oraz cztery portale datowane na drugą połowę XVI wieku wraz z węgarami i półkolistymi archiwoltami ozdobionymi diamentowymi boniami, kołami i półkolami[a]. Podczas prac remontowych odkryto kilka drewnianych polichromowanych stropów na piętrze, ale nie zostały one zachowane i po rozebraniu miały być przeniesione do innego budynku[4]. W połaci dachowej umieszczone były lukarny[6].
Kamienica nr 3 swoją nazwę zawdzięcza właścicielowi, który był prawdopodobnie rzeźnikiem[6]. W jej zewnętrznej osi północnej znajduje się arkadowy portal ozdobiony rautami i medalionami[6][b].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023.
- ↑ a b c Eysymontt 2011 ↓, s. 383.
- ↑ Broniewski 1967 ↓, s. 208.
- ↑ a b Małachowicz 1985 ↓, s. 223.
- ↑ Widok galerii na tyłach budynku na portalu polska-org
- ↑ a b c d Harasimowicz 2006 ↓, s. 337.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
- Jan Harasimowicz (red.), Włodzimierz Suleja (red.): Encyklopedia Wrocławia. Wyd. 3, poprawione i uzupełnione. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006. ISBN 83-7384-561-5. OCLC 76363702.
- Tadeusz Broniewski (red.), Mieczysław Zlata (red.): Sztuka Wrocławia. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1967.
- Edmund Małachowicz: Stare miasto we Wrocławiu. Wrocław: PWN, 1985.