Kanczyl jawajski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kanczyl jawajski
Tragulus javanicus[1]
(Osbeck, 1765)
Ilustracja
Kanczyl jawajski z ZOO w Jerozolimie
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

parzystokopytne

Rodzina

kanczylowate

Rodzaj

kanczyl

Gatunek

kanczyl jawajski

Synonimy
  • Cervus javanicus Osbeck, 1765
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

brak danych

Kanczyl jawajski[3], kanczyl malajski[4], kanczyl malajski mniejszy[5] (Tragulus javanicus) – gatunek ssaka z rodziny kanczylowatych (Tragulidae) zamieszkujący lasy tropikalne południowo-wschodniej Azji.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Niewielki, bezrogi ssak kopytny o długości ciała 50–53 cm, ogona 4–6 cm; masa ciała wynosi 1,7–2,1 kg (samice mniejsze od samców)[6]. Ssak o brązowo-pomarańczowym umaszczeniu z białym brzuchem. Głowa jest trójkątna, z pyska wystają kły. Bardzo cienkie nogi mają średnicę odpowiadającą średnicy ołówka. Wzór zębowy: I 0/3; C 1/1; P 3/3; M 3/3 (x2) = 34[6].

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Kanczyle jawajskie żyją w niewielkich grupach rodzinnych i prowadzą nocny tryb życia. Są terytorialne, samce oznaczają swoje tereny zapachem. Na wolności żywią się głównie roślinami, w niewoli chętnie jedzą również owady.

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

Samice kanczyla malajskiego są płodne przez cały rok. Ciąża trwa 4,5 miesiąca, po których na świat przychodzi jedno młode. Młode jest karmione mlekiem przez 10-13 tygodni, dojrzałość płciową osiąga w ciągu 5-6 miesięcy. Zwierzęta te dożywają 12 lat.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tragulus javanicus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. J.W. Duckworth, R. Timmins, G. Semiadi, Tragulus javanicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2016-1 [dostęp 2016-09-07] (ang.).
  3. W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński, W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 191. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol.).
  4. Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005. ISBN 83-01-14344-4.
  5. H. Komosińska, E. Podsiadło: Ssaki kopytne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13806-8.
  6. a b E. Meijaard: Family Tragulidae (Chevrotains). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. 2011, s. 331. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]