Kandyd Kazimierz Potocki

Kandyd Kazimierz Potocki

Kraj działania	I Rzeczpospolita
Data urodzenia	1656
Data śmierci	31 marca 1716
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	augustianie
Śluby zakonne	12 kwietnia 1676

Kandyd Kazimierz Potocki herbu Lubicz (ur. ok. 1656, zm. 31 marca 1716) – polski duchowny katolicki, prowincjał polskiej prowincji zakonu eremitów Świętego Augustyna.

Był synem Jana i Ewy, bratem Narcyza, również augustianina. Do zakonu wstąpił w styczniu 1674, a profesję zakonną złożył 12 kwietnia 1676 w klasztorze krakowskim. Studia zakonne odbył w Warszawie, w 1682 wykonywał obowiązki lektora filozofii. Kilka lat pracował w klasztorze we Lwowie. W 1685 został przeniesiony do Krakowa; był definitorem prowincji polskiej, a jednocześnie uzupełniał stopnie naukowe, z nominacji generalnego przełożonego augustianów mianowany został bowiem bakałarzem teologii (1685), a w 1688 obronił doktorat teologii na Akademii Krakowskiej. Wykonywał szereg funkcji zakonnych, m.in. regensa studiów w krakowskim klasztorze św. Katarzyny. Ceniony za zdolności organizacyjne, reprezentował kilkakrotnie polską prowincję na kapitułach generalnych augustianów w Rzymie, w 1687 był sekretarzem komisji generalnej wizytującej polską prowincję, pełnił też funkcję przeora kolejno w Warszawie, Brześciu Litewskim i Krakowie, by wreszcie w 1706 zastąpić brata Narcyza na stanowisku prowincjała.

Na czele polskiej prowincji augustianów stał do 1710 i podjął m.in. serię podróży wizytacyjnych, niezrażony napiętą sytuacją wojenną i panującą zarazą. Kładł nacisk na poprawę stanu upadającej karności zakonnej, wydawał zalecenia dotyczące utrzymywania na odpowiednim poziomie bibliotek i archiwów klasztornych, zainicjował funkcjonowanie dwóch nowych fundacji zakonnych – w Gizowie na Rusi (wkrótce upadłej) i w Kossowie (niebawem przeniesionej do Żydaczowa). W 1710 został ponownie przeorem w Warszawie, a w 1712 w Krakowie. W 1715 w krakowskim klasztorze został regensem studiów.

Szczególnie w latach warszawskich, to jest w okresie pełnienia funkcji prowincjała i przeora klasztoru św. Marcina, słynął jako kaznodzieja. Miał być podobno spowiednikiem królewicza Jakuba Sobieskiego. W klasztorze krakowskim, który jego staraniem zaliczony został do placówek obserwanckich, podległych bezpośredniej jurysdykcji generała zakonu, Potocki wspominany był jako "kaznodzieja i apostoł krakowski". Jako przeor wiele uwagi poświęcił w Krakowie sprawom majątkowym, restauracyjnym i dekoracyjnym kościoła.

Zmarł 31 marca 1716, pochowany został w kościele św. Katarzyny w Krakowie przed wielkim ołtarzem.

Bibliografia

• Wacław Kolak, Potocki Kandyd Kazimierz, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XXVIII, 1984–1985, s. 82–83.