Kanigowo (województwo warmińsko-mazurskie)
53°19′17″N 20°25′59″E/53,321389 20,433056| Artykuł |
53°19′17″N 20°25′59″E |
|---|---|
| - błąd |
38 m |
| WD |
53°19'N, 20°26'E |
| - błąd |
2281 m |
| Odległość |
555 m |
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
89 |
| Kod pocztowy |
13-100[1] |
| Tablice rejestracyjne |
NNI |
| SIMC |
0483719 |
Położenie na mapie gminy Nidzica  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nidzickiego  | |
| 53°19′17″N 20°25′59″E/53,321389 20,433056
| |
Kanigowo (dawniej niem. Candien) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Nidzica.
Do 1954 roku siedziba gminy Szkudaj. W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Kanigowo, po jej zniesieniu w gromadzie Nidzica. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
W Kanigowie znajduje się zabytkowy kościół Parafii Rzymskokatolickiej pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś została założona w 1371 r. na 55 włókach, na prawie chełmińskim. W XV wieku zbudowano kościół (przebudowany w XVIII w.). Szkoła powstała na początku XVIII w. W 1809 roku istniejącą tu parafię przekształcono w filię parafii Nidzica. W 1818 roku we wsi było 16 domów z 85 mieszkańcami. W 1858 r. wieś obejmowała 2424 morgi ziemi. W 1871 r. we wsi mieszkało 208 osób (w 25 domach), na 194 ewangelików przypadało 14 katolików. W roku 1890 w 35 domach zamieszkiwało 317 osób. W 1896 r. było 1074 parafian (parafia nidzicka), w tym 1020 Polaków. W 1939 r. w Kanigowie było 407 mieszkańców.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Kościół istniał już w XV wieku. Protestanci, którzy zajęli go w czasie reformacji, dłuższy czas użytkowali starą budowlę. Przebudowy tego kościoła dokonano dopiero w XVIII wieku, kiedy to podwyższono mury o połowę dotychczasowej wysokości i wzniesiono wieżyczkę dzwonniczą nad szczytem zachodnim[2]. Po drugiej wojnie światowej kościół ten odzyskali na nowo katolicy. Orientowany, murowany z cegły, z użyciem kamienia, otynkowany; salowy, w rzucie prostokąta. Portal zachodni oraz małe portale boczne - uskokowe, założone na łuku ostrym. Wieżyczka nad szczytem zachodnim konstrukcji ryglowej, szalowana; szalowany również sam szczyt. Wnętrze nawy kryte stropem belkowym wspartym na mieczach.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 427 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Piotr Skurzyński „Warmia, Mazury, Suwalszczyzna” Wyd. Sport i Turystyka – Muza S.A. Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8 s. 227-228
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kościoły i kaplice Archidiecezji Warmińskiej, red. ks. Bronisław Magdziarz
- Nidzica. Z dziejów miasta i okolic.Pojezierze, Olsztyn, 1976, 336 str.
- Jerzy Sikorski Z dziejów wsi Kanigowo (gm. Nidzica) [1]
