Kapitan Sakien (1889)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kapitan Sakien
Капитан Сакен
Ilustracja
„Kapitan Sakien” w 1904 roku
Klasa

krążownik torpedowy / kanonierka torpedowa

Historia
Stocznia

Stocznia Admiralicji, Nikołajew

Położenie stępki

1886

Wodowanie

12 maja 1889

 MW Imperium Rosyjskiego
Nazwa

„Kapitan Sakien” → „Bombory”

Wejście do służby

grudzień 1889

Wycofanie ze służby

1909

Los okrętu

hulk

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

normalna: 620 ton
pełna: 742 tony

Długość

71,63 metra (69,4 metra między pionami)

Szerokość

7,42 metra

Zanurzenie

3,12 metra

Materiał kadłuba

stal

Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania
6 kotłów lokomotywowych
moc 3000 KM, 2 śruby
Prędkość

18,3 węzła

Zasięg

1580 Mm przy prędkości 10 węzłów

Uzbrojenie
6 dział kal. 47 mm (6 × I)
4 działa rewolwerowe kal. 37 mm (4 × V)
19 torped
Wyrzutnie torpedowe

3 × 381 mm (3 × I)

Opancerzenie
pokład: 13 mm
Załoga

125

Kapitan Sakien (ros. Капитан Сакен) – rosyjski krążownik torpedowy z lat 80. XIX wieku. Okręt został zwodowany 12 maja 1889 roku w Stoczni Admiralicji w Nikołajewie, a do służby w Marynarce Wojennej Imperium Rosyjskiego został wcielony w grudniu 1889 roku, z przydziałem do Floty Czarnomorskiej. Od 1907 roku jednostka pełniła funkcje pomocnicze, zaś w 1909 roku została przystosowana do roli hulku ze zmianą nazwy na „Bombory”.

Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]

„Kapitan Sakien” był krążownikiem torpedowym[a], stanowiącym rozwinięcie zbudowanej dla Floty Bałtyckiej pierwszej jednostki tej klasy w Rosji – „Lejtienant Iljin[1][3]. Okręt zbudowany został w Stoczni Admiralicji w Nikołajewie[3]. Stępkę jednostki położono w 1886 roku, a zwodowany został 12 maja 1889 roku[3][b]. Koszt budowy okrętu wyniósł w przeliczeniu 40 700 £[4][5].

Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]

Kapitan Sakien w Sewastopolu przed 1907 rokiem
„Kapitan Sakien” w Sewastopolu przed 1907 rokiem

Okręt był krążownikiem torpedowym o kadłubie wykonanym ze stali[4][5]. Długość całkowita wynosiła 71,63 metra (69,4 metra między pionami), szerokość 7,42 metra i maksymalne zanurzenie 3,12 metra[1][3]. Wyporność normalna wynosiła 620 ton, zaś pełna 742 tony[1][3]. Okręt napędzany był przez dwie pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 3000 KM, do której parę dostarczało sześć kotłów lokomotywowych[1][3][c]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 18,3 węzła[1][3]. Okręt mógł zabrać zapas węgla o maksymalnej masie 97 ton, co zapewniało zasięg wynoszący 1580 Mm przy prędkości 10 węzłów[1][3].

Jednostka wyposażona była w trzy pojedyncze nadwodne wyrzutnie torped kalibru 381 mm: jedną stałą na dziobie oraz dwie na pokładzie, z łącznym zapasem 19 torped[3][6][d]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło sześć pojedynczych dział trzyfuntowych Hotchkiss M1885 L/40 kalibru 47 mm oraz cztery działa rewolwerowe kalibru 37 mm L/17 Hotchkiss M1873[1][3][e]. Opancerzenie pokładu wynosiło 13 mm[1][3].

Załoga okrętu liczyła 125 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][f].

Służba[edytuj | edytuj kod]

„Kapitan Sakien” został wcielony do służby w Marynarce Wojennej Imperium Rosyjskiego w grudniu 1889 roku[3]. Jednostka weszła w skład Floty Czarnomorskiej[4][5]. W 1898 roku na okręcie dokonano wymiany kotłów, instalując sześć kotłów wodnorurkowych typu Belleville[1][3]. W kwietniu 1907 roku okręt stał się jednostką pomocniczą[3]. W 1909 roku nazwę okrętu zmieniono na „Bombory” (ros. „Бомборы”), po czym pełnił rolę hulku[2].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Z racji niewielkich rozmiarów klasyfikowanym także jako kanonierka torpedowa[1][2].
  2. Brassey 1894 ↓, s. 321, Leyland 1900 ↓, s. 274 i Leyland i Brassey 1906 ↓, s. 270 podają, że okręt zwodowano w 1888 roku.
  3. Brassey 1894 ↓, s. 321, Leyland 1900 ↓, s. 274 i Leyland i Brassey 1906 ↓, s. 270 podają, że moc siłowni wynosiła 3400 KM.
  4. Gardiner, Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 202 podaje, że okręt miał siedem wyrzutni torped, zaś Brassey 1894 ↓, s. 321 i Leyland 1900 ↓, s. 274 wykazują sześć wyrzutni torped.
  5. Brassey 1894 ↓, s. 321, Leyland 1900 ↓, s. 274 i Leyland i Brassey 1906 ↓, s. 270 podają, że okręt uzbrojony był w siedem pojedynczych dział kalibru 120 mm i siedem dział rewolwerowych.
  6. Gogin 2022 ↓ podaje, że liczebność załogi wynosiła 102 osoby, zaś Leyland 1900 ↓, s. 274 i Leyland i Brassey 1906 ↓, s. 270 podają, że załoga liczyła 120 osób.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]