Kaplica św. Gertrudy w Koszalinie
nr rej. 103 z 24.08.1956[1] | |||||||
Kościół parafialny | |||||||
Kościół św. Gertrudy | |||||||
Państwo | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||
Miejscowość | |||||||
Wyznanie | |||||||
Kościół | |||||||
parafia | |||||||
| |||||||
Położenie na mapie Koszalina | |||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego | |||||||
54°11′11″N 16°11′04″E/54,186389 16,184444 |
Kościół św. Gertrudy w Koszalinie – kościół parafii ewangelicko-augsburskiej w Koszalinie, pierwotnie powstały jako kaplica, położony przy ulicy Modrzejewskiej[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Kaplica wzniesiona została w 1383 poza murami miejskimi. Pierwotnie pełniła funkcję świątyni cmentarnej. Jej forma na planie ośmioboku nawiązywała do Bazyliki Grobu Świętego w Jerozolimie, co miało dawać wiernym nadzieję życia pośmiertnego i zbawienia. W roku 1534 kaplica stała się własnością kościoła ewangelickiego. Została poddana pracom remontowym w 1662, które poprowadził David Hille[2].
W 1735 kaplicę zamieniono w skład amunicji[3], czemu towarzyszyło m.in. zmiana dachu z gontowego na dachówkę, rozebranie wieży i zamurowanie otworów okiennych. Pod koniec XIX wieku budowla pełniła funkcje magazynowe[2].
Funkcje religijne zostały jej przywrócone na początku XX wieku, kiedy to stała się świątynią Kościoła Staroluterańskiego. Doprowadzono do jej remontu, powstał wówczas również dach w obecnej formie. Kościołem parafii staroluterańskiej kaplica była do wybuchu II wojny światowej[2].
Po 1945 ponownie utraciła sakralny charakter[2]. 24 sierpnia 1956 wpisana została do rejestru zabytków[3]. W latach 60. XX wieku mieściły się w niej magazyny pobliskiego teatru. Później działała tu także Mała Scena Bałtyckiego Teatru Dramatycznego, a także wystawiano w niej prace uczniów koszalińskiego Liceum Plastycznego. Prowadzone były wówczas prace utrzymaniowe budynku, jego obecny wygląd jest efektem remontu z 1988[2].
Budowla po raz kolejny odzyskała jednak funkcję sakralną w 1999, kiedy to została własnością parafii ewangelicko-augsburskiej w Koszalinie[3]. 7 maja 2000 kaplica awansowała do rangi kościoła i została poświęcona przez ks. biskupa Jana Szarka[2].
W kaplicy została ochrzczona matka biskup Margot Käßmann, byłej zwierzchniczki Ewangelicko-Luterańskiego Kościoła Krajowego Hanoweru, największej wspólnoty wchodzącej w skład Kościoła Ewangelickiego w Niemczech[2].
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Ściany kościoła przeprute są ostrołukowatymi oknami z maswerkami i dwoma uskokowymi portalami wejściowymi, wsparte w narożach przez osiem dwuuskokowych szkarp. W oddzielonej gzymsem kordonowym górnej części elewacji nad wejściami znajduje się blendy zdobione rozetami. Pod okapem dachowym kościół obiega fryz ozdobny z kształtowanej w czterolistną koniczynę cegły. Sklepienie gwiaździste od zewnątrz przykrywa ośmiopołaciowy hełm ostrosłupowy zwieńczony spiczastą iglicą wspartą na oktagonalnym bębnie.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tablice informacyjne umieszczone na kaplicy.
- Wacław Nowicki, Koszalin i okolice, Wyd. Region Gdynia 2005, ISBN, 83-89178-73-7, s. 57
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2010-05-21] .
- ↑ a b c d e f g h Krystyna Rypniewska. Gertruda. „Słowo i Myśl”. 2 (121), s. 20-22, 2013. Polskie Towarzystwo Ewangelickie.
- ↑ a b c Koszalin - Kaplica św. Gertrudy. Pomorze Zachodnie Travel. [dostęp 2020-07-27].