Katafalk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Opaliński na katafalku

Katafalk (wł. catafalco)[1] – podwyższenie, na którym stawia się trumnę ze zwłokami podczas uroczystości pogrzebowych[2].

Katafalk jest prostą konstrukcją, najczęściej drewnianą, pomalowaną na czarno, obitą kirem lub przykrytą całunem, niezdobioną[3]. Dekoracje stawiane przy nim podczas żałobnych ceremonii, głównie podczas uroczystych pogrzebów[3], noszą nazwę castrum doloris[1]. Ustawiany jest w nawie przed prezbiterium lub w kaplicy pogrzebowej[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Na przestrzeni lat katafalki miały różną formę. Najstarszy katafalk miał formę stołeczka lub jednostopniowego podium (gradus). Bardziej rozbudowane miały trzy lub więcej stopni. Istniały też katafalki przypominające piramidy, otoczone z czterech stron kolumnami lub obeliskami.
W języku staropolskim używano terminu mary. W XVI wieku funkcjonowało także określenie majestat[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 180, ISBN 978-83-01-12365-9.
  2. Katafalk. sjp.pwn.pl. [dostęp 2021-05-25].
  3. a b c d Sztuka świata. Słownik terminów A-K. T. 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 310, ISBN 978-83-213-4726-4.