Katarzyna Strączy

Katarzyna Strączy
Państwo	Polska
Data i miejsce urodzenia	28 listopada 1979 ; Kraków
	Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0 WTA, 1 ITF
Najwyżej w rankingu	215 (1 marca 1999)
	Gra podwójna
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	325 (21 sierpnia 2000)

Katarzyna Strączy (ur. 28 listopada 1979 w Krakowie) – polska tenisistka.

Życiorys

W grudniu 1995 roku osiągnęła swoje najwyższe lokaty w rankingach juniorskich: 43 w klasyfikacji indywidualnej oraz 84 w deblowej. Jedyny turniej wygrany w jej karierze to juniorskie zawody w chorwackim Umag (wśród chłopców zwyciężył wówczas czeski tenisista, Radek Štěpánek). Startowała w tym turnieju również w rywalizacji deblowej, ale w parze z Agatą Kurowską odpadła w pierwszej rundzie. W zawodach gry pojedynczej rozstawiona była z numerem 4 i już w pierwszej rundzie pokonała rodaczkę Monikę Kasaniuk. W finale zmierzyła się z najwyżej rozstawioną Anną Monhartovą z Czech (zwyciężyła 5:7, 6:4, 6:3).

Startowała w turniejach wielkoszlemowych w kategorii juniorek; debiutowała na Wimbledonie w 1996 roku. Doszła tam do drugiej rundy i uległa Magüi Sernie. Rok później wzięła też udział w Australian Open, gdzie doszła do trzeciej rundy.

W 1999 roku osiągnęła większy sukces – ćwierćfinał turnieju w Otočec, pokonawszy po drodze Magdę Mihalache, rozstawioną z numerem 2. W kwietniu 2000 roku osiągnęła ćwierćfinał w Cagliari. W sierpniu 2001 wygrała turniej z pulą nagród w wysokości dziesięciu tysięcy dolarów w czeskim Valašském Meziříčí. W drodze do zwycięstwa pokonała same reprezentantki Czech i Słowacji. W tym samym roku przegrała finał w Mariborze z Ľubomírą Kurhajcovą. Bilans jej meczów singlowych w karierze jest dodatni: wynosi 135 zwycięstw i 122 porażki.

W grze podwójnej osiągała zwykle półfinały turniejów. Dwa wspomniane zwycięstwa odniosła w imprezach ITF. Jej najwyższe miejsca w profesjonalnych rankingach WTA Tour to 215 w singlu (1 marca 1999) i 325 w deblu (21 sierpnia 2000). Katarzyna Strączy nie występuje na kortach od 2003 roku. Od 2006 do 2020 zajmowała się komentowaniem tenisa ziemnego dla stacji Eurosport.

Reprezentowała Polskę w rozgrywkach Pucharu Federacji w latach 1997 oraz 2000-2002. Miała okazję spotkać się tam m.in. z Natallą Zwierawą, Wolhą Barabanszczykawą, Katariną Srebotnik oraz Jeleną Janković. Bilans jej meczów w Fed Cup to 4 zwycięstwa i 10 porażek. Wszystkie mecze rozegrała na nawierzchni ziemnej.

Znacznie większe sukcesy odnosiła na zawodach krajowych. Po raz pierwszy została halową mistrzynią Polski w 1996, gdy w finale pokonała Annę Żarską. Została mistrzynią Polski w siedemdziesiątej szóstej edycji tej imprezy w 2002 roku. W finale pokonała Martę Domachowską 6:2, 4:6, 6:3. Była w składzie polskiej drużyny, która po raz pierwszy zdobyła miejsce w pierwszej trójce drużynowych mistrzostw Europy (razem z Anną Żarską, Magdaleną Grzybowską i Katarzyną Teodorowicz). Polki zajęły na zawodach w czeskim Frydlandzie III miejsce.

18 kwietnia 2004 roku tenisistka wzięła udział w imprezie o nazwie „Puchar Daviesa”, zorganizowanej na kortach „Gołaski Sport” w Krakowie przez Wyższą Szkołę Europejską im. ks. Józefa Tischnera, która w ten sposób świętowała swoje pierwsze urodziny. To właśnie Katarzyna Strączy wygrała te zawody, po pokonaniu w finale Macieja Dowbora. W drodze do finału nie dała szans Bogusławowi Rostworowskiemu i Andrzejowi Siezieniewskiemu.

Finały turniejów singlowych ITF

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75 000 $
turnieje z pulą nagród 50 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Rezultat	Nr	Data	Turniej	Naw.	Przeciwniczka	Wynik
Finalistka	1.	13/09/1998	Zadar	Ceglana	Libuse Prusova	5:7, 0:6
Zwyciężczyni	1.	19/08/2001	Valašské Meziříčí	Ceglana	Milena Nekvapilova	7:6(3), 4:6, 6:2
Finalistka	2.	26/08/2001	Maribor	Ceglana	Ľubomíra Kurhajcová	6:3, 5:7, 1:6

Bibliografia

Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2019-09-11] (ang.).
Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2019-09-11] (ang.).
Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2019-09-11] (ang.).

Linki zewnętrzne