Kawęczyn Sędziszowski
50°04′46″N 21°44′07″E/50,079444 21,735278| Część Sędziszowa Małopolskiego | |
 Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto |
Sędziszów Małopolski |
| W granicach Sędziszowa Małopolskiego |
2019 |
| SIMC |
0660825 |
| Populacja (2011) • liczba ludności |
|
| Strefa numeracyjna |
17 |
| Kod pocztowy |
39-120[2] |
| Tablice rejestracyjne |
RRS |
Położenie na mapie gminy Sędziszów Małopolski  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu ropczycko-sędziszowskiego  | |
| 50°04′46″N 21°44′07″E/50,079444 21,735278
| |
Kawęczyn Sędziszowski – część miasta Sędziszów Małopolski, dawna wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie ropczycko-sędziszowskim, w gminie Sędziszów Małopolski[3][4]. 1 stycznia 2019 wraz z Borkiem Wielkim, Wolicą Ługową i Wolicą Piaskową włączona w strukturę miasta Sędziszowa Małopolskiego[5].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa rzeszowskiego. Od 1 stycznia 2019 r. część Sędziszowa Małopolskiego
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wieś powstała na przełomie XV i XVI wieku. Pod koniec XVIII wieku mieszkało tu 43 osoby – więcej niż na Wolicy Ługowej i Wolicy Piaskowej. Szacowana wartość świadczeń chłopskich, w stosunku do dochodu wypracowanego w gospodarstwie, wynosiła ok. 27%.
Po uwłaszczeniu, w II poł. XIX wieku doszło do długoletnich sporów z dworem o las, zakończonych niepomyślnie w 1871 roku, mimo interwencji u cesarza w Wiedniu.
Tak, jak w przypadku innych miejscowości, dokładnych danych o Kawęczynie dostarcza spis powszechny z 1933 roku. We wsi było wówczas 142 budynki, z których tylko jeden był murowany. 102 domy miały tylko jedną izbę, 122 kryły strzechy, w 105 nie było podłóg. Liczba mieszkańców wynosiła 864 osoby.
Po II wojnie światowej we wsi istniała szkoła czteroklasowa, której absolwenci kontynuowali naukę w Sędziszowie Małopolskim. Niedogodność takiego rozwiązania zmobilizowała mieszkańców do podjęcia wysiłku budowy odpowiedniego budynku szkolnego. Prace zakończyły się w 1956 roku. Budynek remontowany, unowocześniany, służy mieszkańcom do dziś, pełniąc funkcję nie tylko placówki edukacyjnej, ale i kulturalnego centrum wsi.
W 1985 roku ruszyła budowa kaplicy z punktem katechetycznym. Pracami kierował ks. Andrzej Machowicz. 7 maja 1988 roku uroczystego poświęcenia świątyni pw. Podwyższenia Krzyża Świętego dokonał abp Jerzy Ablewicz. Po dziesięciu latach w Kawęczynie utworzono rektorat, a obecnie jest to w pełni samodzielna parafia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego.
Sport i rekreacja
[edytuj | edytuj kod]We wsi działa Klub Sportowy "PROGRES", który dysponuje Domem Sportowca.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- miejscowości o podobnej nazwie: Kawęczyn
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2018-04-18].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 442 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ OD 1 STYCZNIA 2019 R. SĘDZISZÓW MAŁOPOLSKI WIĘKSZY !!!
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Kawęczyn (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 916.
- Klub Sportowy PROGRES
- Historia miejscowości na stronie szkoły podstawowej w Kawęczynie. spkaweczyn.edl.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Osady | |
| Części miasta |
|
| Części wsi |
|
| Osada wsi |
|
| Przysiółki wsi |
|
