Przejdź do zawartości

Kazimierz Światocho

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Światocho
Kazimierz Swiatocho
major major
Data i miejsce urodzenia

10 października 1914
Mińsk

Data i miejsce śmierci

31 października 1990
Newington

Przebieg służby
Siły zbrojne

Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

18 Lwowski Batalion Strzelców

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa (kampania włoska: bitwa o Monte Cassino)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (od 1941, dwukrotnie) Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino

Kazimierz Światocho, na emigracji Kazimierz „Casimir” Swiatocho (ur. 27 września?/10 października 1914 w Mińsku, zm. 31 października 1990 w Newington) – major Wojska Polskiego, harcmistrz, działacz kombatancki i emigracyjny w Stanach Zjednoczonych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kazimierz Światocho[1] (na emigracji określany jako Kazimierz „Casimir” Swiatocho[2]) urodził się 10 października 1914 w Mińsku[3][4][5][6]. Pochodził z Wilna[7]. Tam w 1932 związał się z harcerstwem, od 1932 należał do III Wileńskiej Drużyny Harcerskiej[6].

Podczas II wojny światowej w 1941 został deportowany przez sowietów w głąb ZSRR i znalazł się pod Archangielskiem[6]. Po odzyskaniu wolności został żołnierzem Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR gen. W. Andersa[6]. Po ewakuacji ze Wschodu jako żołnierz 2 Korpusu Polskiego Polskich Sił Zbrojnych w szeregach 18 Lwowskiego batalionu strzelców w stopniu porucznika uczestniczył w walkach w bitwie o Monte Cassino w maju 1944, gdzie był dowódcą patrolu ścieżkowego[8], został dwukrotnie ciężko ranny[9][10][6]. Później awansowany na stopień majora, w którym pozostawał do końca życia[4].

Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji[6]. W 1947 wspólnie z żoną Genowefą był organizatorem pierwszego zlotu harcerskiego w angielskim Southrop[6][9]. Od 1948 przebywał w Argentynie, gdzie zorganizował harcerstwo w Águila Blanca-Merlo pod Buenos Aires[6][9]. Od 1955/1956 wraz żoną i synem przebywał w Stanach Zjednoczonych, osiedlając się w Hartford[11][6]. Tam w 1956 jako podharcmistrz wraz małżonką założył wraz z nią koedukacyjną gromadę zuchów[6][11]. Działał na rzecz harcerstwa[6]. Był jednym z redaktorów oraz administratorem czasopisma „Znicz. Wiadomości Harcerskie”, oficjalnego organu informacyjnego Zarządu Okręgu Związku Harcerstwa Polskiego w Stanach Zjednoczonych[6]. Czynnie działał w Stowarzyszeniu weteranów[6]. Pełnił funkcję prezesa Koła Oddziałowego 18 LBS w Stanach Zjednoczonych[12][3]. Od 1 marca 1972 był przewodniczącym Komitetu Obrony Cmentarza Orląt Lwowskich w Connecticut[12][9][13]. 15 sierpnia 1976 w Narodowym Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Doylestown dokonał odsłonięcia płaskorzeźby i urny z ziemią z Cmentarza Orląt Lwowskich[3]. Z jego inicjatywy została wykonana urna-wotum z wygrawerowanymi nazwiskami 131 poległych żołnierzy 18 LBS, którą w 1983 poświęcono na Jasnej Górze[14]. Był autorem publikacji pt. Z ziemi włoskiej do Polski. 18 Lwowski Batalion Strzelców, wydanej w 1984[15]. W 1984 został mianowany harcmistrzem[6]. Był także publicystą[4].

Zmarł 31 października 1990 w Newington[2][4][5]. Został pochowany na cmentarzu przy Narodowym Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej w Doylestown[2][6]. Obok spoczęła jego żona Genowefa, także pochodząca z Wilna (1923–2004)[16][7].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Emigracyjne kontrowersje. Polska krew. „Echo–Tygodnik Polski”. Nr 35, s. 15, 16-22 czerwca 1988. 
  2. a b c Kazimierz „Casimir” Swiatocho. findagrave.com. [dostęp 2018-11-07].
  3. a b c Odsłonięcie i poświęcenie urny z ziemią z Cmentarza Orląt Lwowskich. „Biuletyn”. Nr 31, s. 64, 66, Grudzień 1976. Koło Lwowian w Londynie. 
  4. a b c d Archiwa i kolekcje osobowe. Kazimierz Swiatocho. bu.umk.pl. [dostęp 2018-11-07].
  5. a b c d Artur Żyłkowski: 18 Lwowski Batalion Strzelców. Kazimierz Swiatocho. dobroni.pl. [dostęp 2018-11-07].
  6. a b c d e f g h i j k l m n o Wiesław Kukla. Współczesna prasa harcerska na obczyźnie. Wiadomości Harcerskie / Znicz (USA). „Skaut”. Nr 2 (9), s. 7–8, Lipiec 2005. 
  7. a b Adam Treszka. List Koła Lwowian do majora K. Swiatocho. „Biuletyn”. Nr 31, s. 68-69, Grudzień 1976. Koło Lwowian w Londynie. 
  8. Zbigniew Wawer: Monte Cassino 1944. Warszawa: Bellona, 2009, s. 123. ISBN 978-83-11-11496-8.
  9. a b c d e f Wieczór towarzyski na cześć majora Światocho. „Biuletyn”. Nr 36, s. 65–66, Czerwiec 1979. Koło Lwowian w Londynie. 
  10. Witold Biegański: Walki formacji polskich na Zachodzie, 1939–1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981, s. 480.
  11. a b Franciszek Herzog: 60 lat Harcerstwa w Hartford. ct.bialyorzel24.com, 2016-11-22. [dostęp 2018-11-07].
  12. a b c Wiadomości o lwowianach, Lwowie i Małopolsce Wschodniej. Odznaczenie dwu zasłużonych działaczy – obrońców sprawy polskiego Lwowa. „Biuletyn”. Nr 31, s. 58, Grudzień 1976. Koło Lwowian w Londynie. 
  13. Stanisław Sławomir Nicieja. Cmentarz Orląt Lwowskich. „Niepodległość i Pamięć”. Nr 13/3, s. 250, 2006. 
  14. O Lwowianach, Lwowie i Małopolsce Wschodniej. Urna-wotum 18 LBS na Jasnej Górze. „Biuletyn”. Nr 46, s. 38, Grudzień 1983. Koło Lwowian w Londynie. 
  15. Z ziemi włoskiej do Polski: 18 Lwowski Batalion Strzelców. books.google.pl. [dostęp 2018-11-07].
  16. Genowefa „Genie” Swiatocho. findagrave.com. [dostęp 2018-11-07].
  17. Stanisław Zaydel: Pamiątkowa książka-album z okazji światowego zjazdu byłych żołnierzy i ochotniczek 2 Korpusu oraz jednostek Wojska Polskiego na Środkowym Wschodzie, w Orchard Lake, Michigan, U.S.A., w dniach od 6 do 8 lipca 1984 roku, ku uczczeniu czterdziestej rocznicy zwycięskiej bitwy o Monte Cassino na ziemi italskiej stoczonej w dniach od 11 do 18 maja 1944 roku przez Drugi Korpus Polski pod dowództwem gen. Władysława Andersa. Nemezis, s. 124.
  18. Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 6, s. 24, 31 grudnia 1976. 
  19. 18 Lwowski Batalion Strzelców - krzyz.montecassino.eu [online], krzyz.montecassino.eu [dostęp 2022-01-28].