Kazimierz Ciaś

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Ciaś
Data i miejsce urodzenia

22 maja 1929
Błotnica

Konsul Generalny PRL w Nowym Jorku
Okres

od 1973
do 1974

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

działalność przywrócona

Następca

Zbigniew Dembowski

Konsul Generalny PRL w Nowym Jorku
Okres

od 1979
do 1981

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Maksymilian Służewski

Następca

Waldemar Lipka-Chudzik

Konsul Generalny PRL/RP w Sydney
Okres

od 1988
do 1990

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Następca

Grzegorz Pieńkowski

Odznaczenia
Medal 10-lecia Polski Ludowej

Kazimierz Henryk Ciaś (ur. 22 maja 1929[1] w Błotnicy[2]) – polski dyplomata i działacz partyjny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Antoniego i Pelagii. Okres okupacji spędził w Stalowej Woli. Tam też po wojnie zdał maturę[2].

W latach 1947–1948 członek Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego. 31 sierpnia 1948 wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). W latach 1949–1953 studiował w Akademii Nauk Politycznych w Warszawie. Jako student pracował na stanowiskach kierownika Wydziału Organizacyjnego w Zarządzie Okręgowym Zrzeszenia Studentów Polskich (ZSP), inspektora w Komendzie Głównej „Służby Polsce” (SP) oraz kierownika Wydziału Zagranicznego w Radzie Naczelnej ZSP[2].

W 1953 został zatrudniony jako referent w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (MSZ). W latach 1954–1956 był dyrektorem Centralnego Ośrodka Szkolenia w Ministerstwie Leśnictwa w Warszawie. Od lutego do grudnia 1956 był sekretarzem w Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Kambodży. Od 1957 do 1961 naczelnik wydziału w Ministerstwie Leśnictwa. W 1961 uzyskał tytuł magistra w Szkole Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie. W 1961 został starszym radcą w MSZ. W latach 1962–1966 attaché, a następnie III sekretarz ambasady PRL w Londynie[2], w latach 1966–1969 naczelnik w Departamencie Kadr Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Konsul generalny w Waszyngtonie (1969–1973) oraz Nowym Jorku (1973–1974[2]; 1979–1981) oraz PRL/RP w Sydney (1988–1990)[3].

Jako członek PZPR pełnił funkcje I sekretarza POP przy ambasadzie w Londynie (1962–1966) oraz I sekretarza w Komitecie Zakładowym MSZ (1967–1969, 1974–1975)[2]. Doktor nauk[4].

W 1955 został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej[5].

Współpraca ze Służbą Bezpieczeństwa PRL[edytuj | edytuj kod]

Tajny współpracownik Służby Bezpieczeństwa PRL[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. KRS nr: 0000000804.
  2. a b c d e f Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL [online], Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [dostęp 2023-05-30] [zarchiwizowane z adresu 2023-05-30].
  3. Barbara Wizimirska (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 1990, ISSN 1230-4794.
  4. Odznaczenia członków Towarzystwa Naukowego Płockiego, „Notatki Płockie”, 1974 [dostęp 2019-12-17].
  5. Lista osób odznaczonych "Medalem 10-lecia Polski Ludowej" (M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387).
  6. Andrzej Chojnowski, Polski epizod „rewolucji kulturalnej” w Chinach. Zapiski ambasadora Witolda Rodzińskiego, „Dzieje Najnowsze”, XLVI (4), 2014, s. 139, ISSN 0419-8824 [dostęp 2019-12-17].