Kazimierz Grochulski

Kazimierz Grochulski

Kazimierz, Wilk

Data i miejsce urodzenia	4 marca 1881 Dobrzejewice
Data i miejsce śmierci	12 lipca 1961 Warszawa
Miejsce spoczynku	Cmentarz Wojskowy na Powązkach
Zawód, zajęcie	kolejarz
Partia	Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego Polska Partia Robotnicza
Odznaczenia

Grób Kazimierza Grochulskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Kazimierz Grochulski pseud. Kazimierz, Wilk (ur. 4 marca 1881 w Dobrzejewicach, zm. 12 lipca 1961 w Warszawie) – działacz socjalistyczny, komunistyczny i związkowy.

Życiorys

W 1902 skończył szkołę techniczną i podjął pracę na stacji Ząbkowice w Zagłębiu Dąbrowskim. W 1904 wstąpił do PPS. Jesienią 1905 był współorganizatorem powszechnego strajku kolejarzy na odcinku Sosnowiec-Częstochowa. Po rozłamie w PPS działał w PPS-Lewicy w Zagłębiu. Od 1909 pracował w Warszawie, a od 1912 w Pruszkowie. W 1915 ewakuowany do Jekaterynosławia, od 1917 działał w Kijowie w miejscowej organizacji SDPRR(b) i sekcji PPS-Lewicy. Uczestnik rewolucji lutowej, październikowej i wojny domowej na Ukrainie. We wrześniu 1918 wrócił do kraju i pracował w warszawskich warsztatach kolejowych. Od grudnia 1918 działał w KPRP. Był jednym z czołowych działaczy komunistycznych w środowisku kolejarzy. 1919–1923 był członkiem Centralnego Wydziału Kolejowego, Centralnego Wydziału Zawodowego i Komitetu Warszawskiego KPRP. Przewodniczący koła Związku Zawodowego Kolejarzy i członek jego Zarządu Okręgowego. 24–29 listopada 1920 brał udział w III Zjeździe Związku Zawodowego Kolejarzy (ZZK) we Lwowie, przemawiając w imieniu lewicy. Od 31 stycznia 1921 w Centralnym Komitecie Strajkowym. W lutym 1921 podczas strajku został aresztowany i zwolniony z pracy. W lipcu 1921 wybrany do Warszawskiej Rady Związków Zawodowych. Latem 1921 wziął udział w IV Zjeździe ZZK w Warszawie, gdzie domagał się zniesienia uchwały Komisji Centralnej Związków Zawodowych o wykluczeniu komunistów ze związków. W maju 1922 wydalony z ZZK, w sierpniu 1922 wszedł do Centralnego Komitetu Wyborczego Związku Proletariatu Miast i Wsi (ZPMiW), z listy którego kandydował w wyborach do Sejmu i Senatu RP. Od grudnia 1922 członek KC ZPMiW. 5 czerwca 1924 podpisał list protestacyjny „Przeciw represjom. List otwarty w sprawie białego terroru w Polsce”. Od 1926 pracował w Kasie Chorych w Warszawie. Działacz Związku Pracowników Kas Chorych i Instytucji Ubezpieczeń Społecznych, z którego został usunięty w 1928, gdy zwolniono go z pracy. W 1927 był w komitecie powołanym do przygotowania wyjazdu „delegacji robotników i chłopów” do ZSRR. W grudniu 1928 z powodu opowiadania się po stronie frakcji „większości” w KPP popadł w konflikt z „mniejszościowym” Komitetem Warszawskim KPP i został faktycznie odsunięty od aktywnej działalności w tej partii. Od 1929 do 1944 pracował dorywczo, w 1945 wstąpił do PPR i został kierownikiem kadr w Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Gdańsku. Od 1947 pracował w Ministerstwie Komunikacji w Warszawie, a potem w Zarządzie Głównym ZZK. Od 1956 na rencie dla zasłużonych. Był odznaczony m.in. Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy. Pochowany na wojskowych Powązkach (kwatera 28BII-12-27).

Bibliografia

• „Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego” t. 2, Warszawa 1987.