Kazimierz Wyziński
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 lutego 1894 |
|---|---|
| Data śmierci |
22 maja 1965 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant rejonu uzupełnień |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Kazimierz Marian Wyziński (ur. 16 lutego 1894 w Ciechanowie, zm. 22 maja 1965) – major piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 16 lutego 1894 w Ciechanowie, w rodzinie Konstantego[1][2][3] i Apolonii z Kurzypińskich[4]. Był bratem działaczy niepodległościowych: Wacława ps. „Wyrwa” (1897–1947), majora piechoty Wojska Polskiego, odznaczonego Krzyżem Niepodległości[5][6] i Jana ps. „Podlaski” (ur. 1900), przemysłowca, odznaczonego Medalem Niepodległości[4][7].
Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[8].
Był przydzielony do Wojskowego Więzienia Śledczego Nr I w Warszawie na stanowisko referenta oświatowego. W kwietniu 1923 wrócił do macierzystego 15 pułku piechoty w Dęblinie[9]. W listopadzie 1925 został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto I na stanowisko oficera instrukcyjnego[10]. W lutym 1926 został przeniesiony do 36 pułku piechoty Legii Akademickiej w Warszawie[11]. Był dowódcą kompanii szkolnej[12].
Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 w korpusie oficerów piechoty[13]. W marcu 1932 został przeniesiony z 21 pułku piechoty w Warszawie do 41 pułku piechoty w Suwałkach na stanowisko dowódcy batalionu[14][15]. W kwietniu 1935 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[16], a w sierpniu tego roku przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Suwałki na stanowisko komendanta[17]. W 1938 dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Suwałki, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”[18].
W czasie okupacji był członkiem ZWZ i podpułkownikiem AK[19]. Aresztowany 24 maja 1944, osadzony na Pawiaku, wywieziony do obozu Stutthof (nr więzienny 36201)[19][2], a następnie więziony w Wejherowie.
Przeżył wojnę. Zmarł 22 maja 1965[19][20]. Spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B 17-1-12)[21].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”[22][23]
25 czerwca 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia[12].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-07-19].
- ↑ a b Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2023-07-01]., jako Kazimirz Wyzinski
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 38.
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-01]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-01]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-01]..
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-01]..
- ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 132.
- ↑ Przydziały. „Rozkazy Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I”. 34, s. 1–2, 1923-04-20. Warszawa..
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 118 z 6 listopada 1925, s. 637.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926. Dodatek „Obsada personalna przysposobienia wojskowego”, s. 6.
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-01]..
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 22, w marcu 1939 zajmował 19. lokatę.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 233.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 38, 571.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 18 kwietnia 1935, s. 40.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935, s. 97.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 858.
- ↑ a b c Krzysztof Dunin-Wąsowicz, Transporty warszawskie w Stutthofie s. 10 [dostęp 2021-07-19].
- ↑ Wyziński Kazimierz data śmierci 22.05.1965 www.nekrologi-baza.pl [online] [dostęp 2021-07-19] (pol.).
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2021-07-19].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 13.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-01]..
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Leon Wanat, Warszawa 1985, Za murami Pawiaka, s. 502.
- Członkowie Związku Walki Zbrojnej
- Komendanci uzupełnień II Rzeczypospolitej
- Kwatermistrzowie 41 Suwalskiego Pułku Piechoty
- Ludzie urodzeni w Ciechanowie
- Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie Armii Krajowej
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Urodzeni w 1894
- Więźniowie KL Stutthof
- Więźniowie Pawiaka (okupacja niemiecka)
- Zmarli w 1965