Kepler-35b

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kepler-35 (AB) b
KOI-2937.02[1][2]
Odkrywca

Kosmiczny Teleskop Keplera (William F. Welsh i inni)[3]

Data odkrycia

2012[3][2][4][5]

Sposób odkrycia

metoda tranzytowa[3][2][4]

Charakterystyka orbity (J2000)
Ciało centralne

Kepler-35 (AB)[3][2][4]

Półoś wielka

0,60347 +0,00101−0,00103[3][4]

Mimośród

0,042 +0,007−0,004[3][4]

Okres orbitalny

131,458 +0,077−0,105[3][4] dni

Długość węzła wstępującego

-1,24 +0,24−0,33[3]

Nachylenie orbity

90,76° +0,12−0,09[3][4]

Charakterystyka fizyczna
Typ planety

P[3][2]

Masa

0,127 ± 0,02[3][2][4] MJ

Promień

0,728 ± 0,014[3][2][4] RJ

Gęstość

410 +70−69 kg/m³[3]

Przyspieszenie grawitacyjne

5,96 ± 0,98 m/s²[3]

Kepler-35b (także Kepler-35 (AB) b, KIC 9837578 b lub KOI-2937.02[1][2][4]) – egzoplaneta orbitująca wokół układu binarnego Kepler-35 (AB). Jest to gazowy olbrzym o niskiej gęstości i obiega swoją gwiazdę w ciągu 131 dni. Planeta znajduje się w odległości około 5400 lat świetlnych od Ziemi[3][5].

Odkrycie[edytuj | edytuj kod]

Kepler-35b odkryto metodą tranzytową w 2012[2][4] przez Kosmiczny Teleskop Keplera wraz z planetą Kepler-34 (AB) b[3][5]. Oznaczenie "Kepler-35 (AB) b" wskazuje, że jest to pierwsza planeta okrążająca układ podwójny Kepler-35 (AB), który jest trzydziestym piątym układem odkrytym w ramach programu Kepler i krąży wokół obu składników tego układu.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Masa planety wynosi około 40,4 M[2], a jej promień wynosi około 7,98 R. Jest to gazowy olbrzym o niskiej gęstości (~0,41 g/cm³)[3] i jedyna znana nam planeta okrążająca układ Kepler-35 składający się z dwóch gwiazd mniej masywnych od Słońca[3]. Okrąża ona oba składniki gwiazdy podwójnej, więc jest to planeta okołopodwójna[2][3], a z powodu orbitalnego ruchu gwiazd tego układu, planeta doświadcza dużych zmian w ilości promieniowania, jakie trafia na powierzchnię[3].

Niewielka odległość planety od gwiazd układu Kepler-35, jak i ekscentryczność orbity gwiazd tego układu podwójnego, oraz fakt, że gwiazdy te mają podobne masy, powoduje to, że orbita planety znacząco odbiega od orbity keplerowskiej[6]. Badania sugerują, że planeta musiała zostać uformowana dalej niż na swojej obecnej orbicie, w rejonie bardziej sprzyjającym akrecji materii i później migrować na orbitę bliższą gwiazdy, np. poprzez migrację typu I lub typu II[7]. Orbita planety zwiększyła swoją ekscentryczność w związku z interakcją ze szczątkami okołopodwójnego dysku protoplanetarnego oraz układem binarnym gwiazd, gdzie dysk protoplanetarny wywołuje większe zmiany w mimośrodzie orbity[8].

Symulacje numeryczne formacji układu planetarnego Kepler-35 wykazały, że uformowanie się dodatkowych planet skalistych w ekosferze jest wysoce prawdopodobne, oraz że orbity tych planet mogłyby być stabilne[9].

Planeta znajduje się w gwiazdozbiorze Łabędzia i jest oddalona o 1645 ± 43 pc od Ziemi[3].

Porównanie rozmiarów
Jowisz Kepler-35b


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Kepler-35b -- Extra-solar Confirmed Planet [online], SIMBAD [dostęp 2020-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-07] (ang.).
  2. a b c d e f g h i j k Open Exoplanet Catalogue - Kepler-35 (AB) b [online], openexoplanetcatalogue.com [dostęp 2020-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-07] (ang.).
  3. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u William F. Welsh i inni, The Transiting Circumbinary Planets Kepler-34 and Kepler-35, „Nature”, 7382, 481, 2012, s. 475–479, DOI10.1038/nature10768, PMID22237021, Bibcode2012Natur.481..475W, arXiv:1204.3955 [dostęp 2020-10-07] (ang.).
  4. a b c d e f g h i j k The Extrasolar Planet Encyclopaedia — Kepler-35 (AB) b [online], Exoplanet.eu, 19 listopada 2018 [dostęp 2020-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-07] (ang.).
  5. a b c NASA Discovers New Double-Star Planet Systems [online], National Aeronautics and Space Administration, 11 stycznia 2012 [dostęp 2020-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-07] (ang.).
  6. Gene C.K. Leung, Man Hoi Lee, AN ANALYTIC THEORY FOR THE ORBITS OF CIRCUMBINARY PLANETS, „The Astrophysical Journal”, 2, 763, 2012, s. 12, DOI10.1088/0004-637X/763/2/107, Bibcode2013ApJ...763..107L, arXiv:1212.2545 [dostęp 2020-10-16] (ang.).
  7. Sijme-Jan Paardekooper i inni, How not to build Tatooine: the difficulty of in situ formation of circumbinary planets Kepler 16b, Kepler 34b and Kepler 35b, „The Astrophysical Journal Letters”, 1, 754, 2012, s. 5, DOI10.1088/2041-8205/754/1/L16, Bibcode2012ApJ...754L..16P, arXiv:1206.3484 [dostęp 2020-10-16] (ang.).
  8. Arnaud Pierens, Richard P. Nelson, Migration and gas accretion scenarios for the Kepler 16, 34 and 35 circumbinary planets, „Astronomy & Astrophysics”, 556, 2013, s. 16, DOI10.1051/0004-6361/201321777, Bibcode2013A%26A...556A.134P, arXiv:1307.0713 [dostęp 2020-10-16] (ang.).
  9. G.O. Barbosa i inni, Earth-size planet formation in the habitable zone of circumbinary stars, „Monthly Notices of the Royal Astronomical Society”, 1, 494, 2020, s. 1045–1057, DOI10.1093/mnras/staa757, Bibcode2020MNRAS.494.1045B, arXiv:2003.11682 [dostęp 2020-10-16] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]