Khartal

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Khartal, khartaal – tradycyjny perkusyjny instrument indyjski z grupy idiofonów, drewniana grzechotka z umieszczonymi wewnątrz parami małych talerzyków metalowych lub mosiężnych. Talerzyki mają średnicę 5 cm i nieokreśloną wysokość dźwięku.

Instrumenty występują w parze, muzyk trzyma w każdej ręce jeden instrument i gra na przemian skomplikowane rytmy w szybkich tempach, improwizuje i dialoguje z innymi instrumentami. Khartale mogą też służyć do podkreślenia rytmu dla tancerza lub tancerki.

Znanym khartalistą w Radżastanie jest Khete Khan, który grał ze słynnym indyjskim tablistą Zakirem Hussainem[1].

W starożytnej Birmie znane były w formie pary małych talerzyków osadzonych w uchwycie z bambusa i potrząsanych przez muzyka. W Starożytnej Grecji instrument o nazwie krotala był rodzajem kołatki jednoręcznej używanej w tańcach dionizyjskich. Przypominały one europejskie kastaniety[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Koncert Z.Hussaina w Berklee USA
  2. Curt Sachs: Historia Instrumentów muzycznych. Kraków: PWM, 1989. ISBN 83-224-0324-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]