Kimbo Slice
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Kevin Ferguson |
|---|---|
| Pseudonim |
Kimbo Slice |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
188 cm |
| Masa ciała |
103 (2011) kg |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
8 |
| Zwycięstwa |
5 |
| Przez nokauty |
3 |
| Przez poddania |
1 |
| Porażki |
2 |
| Remisy |
0 |
| Nieodbyte |
1 |
| Strona internetowa | |
Kimbo Slice, właśc. Kevin Ferguson (ur. 8 lutego 1974 w Nassau, zm. 6 czerwca 2016 w Fort Lauderdale) – amerykański bokser i zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA) pochodzenia bahamskiego.
Wcześniejsza działalność[edytuj | edytuj kod]
Przed rozpoczęciem kariery w sportach walki był ochroniarzem w jednym z klubów nocnych w Miami, a także kierowcą i pracownikiem ochrony w RK Netmedia – przedsiębiorstwie przemysłu pornograficznego[1].
Sławę przyniosły mu walki uliczne z jego udziałem, które od 2003 roku zaczęły pojawiać się w internecie, w tym na popularnym serwisie YouTube. Amerykańskie media ochrzciły go mianem Króla Internetowych Walk (ang. "The King of Web Brawlers")[2][3] oraz "legendy YouTube"[1].
Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]
Mieszane sztuki walki[edytuj | edytuj kod]
W 2007 roku nawiązał współpracę z cenionym trenerem sportów walki Basem Ruttenem i w czerwcu zadebiutował w zawodach MMA. W pokazowej walce na gali Cage Fury Fighting Championships 5 pokonał w czasie 1 minuty i 11 sekund przez duszenie gilotynowe Raya Mercera – byłego mistrza świata WBO i mistrza olimpijskiego w boksie w wadze ciężkiej. Dzięki temu sukcesowi i zdobytej popularności, w październiku 2007 roku podpisał profesjonalny kontrakt z organizacją Elite Xtreme Combat[4]. W swojej pierwszej oficjalnej walce MMA pokonał Bo Cantrella w ciągu 19 sekund przez poddanie na skutek ciosów pięściami.
W 2008 roku stoczył trzy kolejne walki. Dwie wygrał przed czasem: z byłą gwiazdą UFC Davidem "Tankiem" Abbottem oraz z Anglikiem Jamesem Thompsonem. Tę drugą, rozegraną na gali EliteXC: Primetime, obejrzało na żywo za pośrednictwem telewizji CBS około 6,5 mln widzów, co było rekordową liczbą dla zawodów MMA w Ameryce Północnej[5].
Swojej pierwszej porażki w profesjonalnej karierze Slice doznał w październiku przeciwko Sethowi Petruzelliemu na gali EliteXC:Shock. Petruzelli zastąpił na godzinę przed rozpoczęciem walki kontuzjowanego Kena Shamrocka. Slice niespodziewanie przegrał w 14. sekundzie przez techniczny nokaut[6]. 10 dni po tej walce Elite XC ogłosiła zakończenie swojej działalności, a Slice stał się wolnym agentem.
W czerwcu 2009 roku ogłoszono, że będzie on jedną z gwiazd współprodukowanego przez UFC i Spike TV show The Ultimate Fighter, którego zwycięzca otrzyma trzyletni kontrakt z UFC – największą organizacją MMA na świecie[5]. W swojej pierwszej walce Slice przegrał z byłym mistrzem IFL, Royem Nelsonem i odpadł z programu. Według wstępnych szacunków pojedynek ten przyciągnął przed telewizory rekordową dla zawodów UFC liczbę 6,1 mln widzów[7].
Mimo porażki z Nelsonem Slice otrzymał szansę występów w UFC. Zadebiutował w grudniu 2009 roku, pokonując przez decyzję Houstona Alexandra. W swojej drugiej walce (maj 2010) przegrał jednak po jednostronnej walce przez TKO z byłym graczem NFL, Mattem Mitrione, mającym za sobą tylko jedną profesjonalną walkę w karierze. Wskutek tego Slice został usunięty z organizacji[8]. Po pięcioletniej przerwie wrócił do walk MMA podpisując kontrakt z Bellator MMA na walkę z Kenem Shamrockiem. Slice wygrał pojedynek przez TKO w 1. rundzie. Zmarł 6 czerwca 2016[9].
Lista walk w MMA[edytuj | edytuj kod]
5 zwycięstw – 2 porażki – 0 remisów – 1 nieodbyta
| Wynik | Bilans | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nieodbyta | 5-2 (1) |  Dhafir Harris
|
No contest (zmiana werdyktu przez komisję sportową | 3 | 1:32 | Bellator 149 | 19.02.2016 | Houston
|
| Wygrana | 5-2 | Ken Shamrock
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 2:22 | Bellator 138 | 19.06.2015 | Saint Louis
|
| Przegrana | 4-2 | Matt Mitrione
|
TKO (ciosy pięściami) | 2 | 4:24 | UFC 113 | 08.05.2010 |  Montreal
|
| Wygrana | 4-1 | Houston Alexander
|
Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC: TUF 10 Finale | 05.12.2009 | Las Vegas
|
| Przegrana | 3-1 | Seth Petruzelli
|
TKO (ciosy pięściami) | 1 | 0:14 | EliteXC: Heat | 04.10.2008 | Sunrise
|
| Wygrana | 3-0 |  James Thompson
|
TKO (ciosy pięściami) | 3 | 0:38 | EliteXC: Primetime | 31.05.2008 | Newark
|
| Wygrana | 2-0 | David Abbott
|
KO (ciosy pięściami) | 1 | 0:43 | EliteXC: Street Certified | 16.02.2008 | Miami
|
| Wygrana | 1-0 | Bo Cantrell
|
Poddanie (ciosy pięściami) | 1 | 0:19 | EliteXC: Renegade | 10.11.2007 | Corpus Christi
|
Lista walk amatorskich w MMA[edytuj | edytuj kod]
1 zwycięstwo – 1 porażka – 0 remisów
| Wynik | Bilans | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Przegrana | 1-1 | Roy Nelson
|
TKO (ciosy pięściami) | 2 | 2:01 | The Ultimate Fighter 10 | 10.06.2009 | Las Vegas
|
| Wygrana | 1-0 | Ray Mercer
|
Poddanie (duszenie gilotynowe) | 1 | 1:12 | Cage Fury Fighting Championships 5 | 23.06.2007 | Atlantic City
|
Boks[edytuj | edytuj kod]
W sierpniu 2011 roku zadebiutował w zawodowym boksie, w kilkanaście sekund nokautując swojego rywala ciosem podbródkowym[10].
Lista walk w boksie zawodowym[edytuj | edytuj kod]
7 zwycięstw - 0 porażek - 0 remisów
| Wynik | Bilans | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Data | Miejsce |
|---|---|---|---|---|---|
| Wygrana | 7-0 |  Shane Tilyard |
KO w 2. rundzie | 30.01.2013 | Sydney
|
| Wygrana | 6-0 | Howard Jones |
KO w 1. rundzie | 06.10.2012 | Miami
|
| Wygrana | 5-0 | Jesse Porter |
KO w 1. rundzie | 12.05.2012 | Concho
|
| Wygrana | 4-0 | Brian Green |
KO w 4. rundzie | 24.03.2012 | Springfield
|
| Wygrana | 3-0 | Charles Hackmann |
UD po 4. rundach | 30.12.2011 | Miami
|
| Wygrana | 2-0 | Tay Bledsoe |
KO w 1. rundzie | 15.10.2011 | Grand Island
|
| Wygrana | 1-0 | James Wade |
KO w 1. rundzie | 13.08.2011 | Miami
|
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Dan Le Batard: NOT QUITE WHAT YOU WERE THINKING. ESPN The Magazine. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).
- ↑ Shean Woods. Online: A Never-Ending Supply of Gruesome Street-Fighting. „Rolling Stone”, 28 lipca 2006. (ang.).
- ↑ Steven Shabo: Kimbo Slice: From the Backyard to Cage Fury. East Side Boxing, 28 maja 2007. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).
- ↑ Kimbo Signs with EliteXC. Sherdog, 12 października 2007. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).
- ↑ a b Kevin Iole: Y! Sports exclusive: Kimbo gets TUF. Yahoo! Sports, 1 czerwca 2009. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).
- ↑ Joe Hall: Petruzelli Shocks Slice. Sherdog, 5 października 2008. [dostęp 2009-08-27]. (ang.).
- ↑ 5.3 MILLION VIEWERS TUNE IN TO SEE KIMBO SLICE-ROY NELSON FIGHT ON THE ULTIMATE FIGHTER: HEAVYWEIGHTS ON SPIKE TV. sherdog.com, 1 października 2009. [dostęp 2009-10-02]. (ang.).
- ↑ Cory Brady: Paul Daley and Kimbo Slice cut from the UFC. fiveouncesofpain.com, 9 maja 2010. [dostęp 2011-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-19)]. (ang.).
- ↑ Kimbo Slice died of heart failure, needed heart transplant before death. [dostęp 2016-06-08].
- ↑ Michael David Smith: Kimbo Slice Knocks Out James Wade in Boxing Debut. mmafighting.com, 14 sierpnia 2011. [dostęp 2011-08-24]. (ang.).