Klaus Scheer

Klaus Scheer
Data i miejsce urodzenia	4 października 1950 ; Siegen
Wzrost	179 cm
Pozycja	ofensywny pomocnik
Kariera juniorska
Lata	Klub
	Eintracht Siegen
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
1991–1992	Sportfreunde Siegen
1994–1995	FC Saarbrücken
1998–1999	FC Remscheid
1999–2001	Austria Lustenau
2002–2003	SV Elversberg
2003–2004	Borussia Fulda
2005	FC Eschborn
2004–2005	FC Eschborn
2007–2010	SpVgg Bayreuth
2010–2011	FC Schweinfurt 05
2012	SpVgg Bayreuth
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;

Klaus Scheer (ur. 4 października 1950 w Siegen) – niemiecki piłkarz grający na pozycji ofensywnego pomocnika, trener.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Klaus Scheer karierę piłkarską rozpoczął w juniorach Eintrachtu Siegen, jednak profesjonalną karierę rozpoczął w Sportfreunde Siegen. Następnie w latach 1969–1975 był zawodnikiem Schalke Gelsenkirchen, w barwach którego 4 października 1969 roku, w dniu 19. urodzin zadebiutował w Bundeslidze w bezbramkowo zremisowanym meczu domowym z MSV Duisburg, w którym w 54. minucie zastąpił Hermanna Erlhoffa^[1], a także odnosił największe sukcesy w swojej karierze piłkarskiej: Wicemistrzostwo Niemiec: Wicemistrzostwo Niemiec, Puchar Niemiec w sezonie 1971/1972, który zdobył po wygranej w finale 5:0 z FC Kaiserslautern rozegranym na Niedersachsenstadion w Hanowerze, w którym w 32. minucie zdobył gola na 2:0. 1 września 1971 roku w wygranym 6:2 meczu domowym z FC Köln zdobył 5 goli, co jest rekordem klubu pod względem największej liczby zdobytych goli w jednym meczu.

W 1973 roku wybuchł skandal, gdyż okazało się, że kilku zawodników Schalke Gelsenkirchen zostało przekupionych w sezonie 1970/1971. W wyniku afery drużyna Królewsko-Niebieskich się rozpadła, jednak Scheer pozostał w klubie do końca sezonu 1974/1975.

Następnie w latach 1975–1977 reprezentował barwy FC Kaiserslautern, z którym w sezonie 1975/1976 dotarł do finału Pucharu Niemiec, w którym Czerwone Diabły przegrały 2:0 z Hamburgerem SV na Waldstadion we Frankfurcie nad Menem, a w 1977 roku został zawodnikiem 2. Bundesligi – Westfalii Herne, z którym zajmował w sezonie 1977/1978 12. miejsce oraz w sezonie 1978/1979 5. miejsce, a po sezonie 1978/1979 zakończył w wieku zaledwie 28 lat piłkarską karierę. Łącznie w Bundeslidze rozegrał 206 meczów, w których zdobył 38 goli, natomiast w 2. Bundeslidze rozegrał 49 meczów, w których zdobył 8 goli.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Klaus Scheer rozegrał 1 mecz w reprezentacji RFN U-23^[2].

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Klaus Scheer po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął karierę trenerską. W latach 1991–1992 trenował Sportfreunde Siegen, w latach 1994–1995 FC Saarbrücken, natomiast w 1998–1999 był trenerem FC Remscheidu. Następnie wyjechał do Austrii, gdzie był trenerem Austrii Lustenau, po czym wrócił do Niemiec, gdzie w latach 2002–2003 był trenerem SV Elversbergu, w latach 2003–2004 trenował Borussię Fulda, a w latach 2004–2005 był trenerem FC Eschborn, z którym w sezonie 2004/2005 awansował do Regionalligi południowej. Na miesiąc przez rozpoczęciem rozgrywek Regionalligi 2005/2006 został zastąpiony przez Ramon Berndrotha, jednak po kilku kłótniach ponownie objął funkcję trenera klubu, który po rundzie jesiennej z powodu problemów finansowych wycofał się z rozgrywek^[3].

W latach 2007–2010 był trenerem SpVgg Bayreuth, z którym w sezonie 2007/2008 wygrał rozgrywki Bayernligi, jednak z powodów finansowych wraz ze SpVgg Weiden nie otrzymał licencji na grę w Regionallidze w sezonie 2008/2009, natomiast FC Memmingen oraz TSG Thannhausen zrezygnowali z udziału w rozgrywkach. Następnie w okresie od 1 lipca 2010 roku do 19 września 2011 roku trenował FC Schweinfurt 05 oraz w okresie od 1 stycznia do 15 kwietnia 2012 roku był trenerem SpVgg Bayreuth^[4]^[5].