Kościół św. Gawła w Pradze
| |||||||||
 38199/1-286 z dnia 3 maja 1958[1]
| |||||||||
 Główna fasada kościoła św. Gawła w Pradze, w perspektywie ulicy Havelskiej | |||||||||
| Państwo |  Czechy
| ||||||||
| Miasto wydzielone |  Praga
| ||||||||
| Miejscowość | Praga | ||||||||
| Wyznanie | katolickie | ||||||||
| Kościół | rzymskokatolicki | ||||||||
| Wezwanie | św. Gawła | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Pragi  | |||||||||
Położenie na mapie Czech  | |||||||||
 50°05′08,5″N 14°25′20,7″E/50,085694 14,422417
| |||||||||
Kościół św. Gawła w Pradze (czes. Kostel svatého Havla) – zabytkowy kościół w stylu barokowym (z elementami gotyku) na Starym Mieście w Pradze.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Świątynia została wybudowana w latach 1232-1263 w stylu gotyckim na polecenie króla Wacława I. W XIV wieku nadano jej ostatecznie charakter bazyliki gotyckiej. W 1353 kościół pozyskał cenną relikwię – głowę św. Gawła, pochodzącą z klasztoru w St. Gallen w Szwajcarii, a podarowaną praskiemu kościołowi przez cesarza Karola IV.
W drugiej połowie XIV wieku w kościele tym głosili kazania pionierzy husytyzmu Konrad Waldhauser i Jan Milicz z Kromieryża, a później, w 1404, sam Jan Hus. Proboszczem parafii św. Gawła był m.in. św. Jan Nepomucen.
W 1627 cesarz Ferdynand II podarował kościół karmelitom trzewiczkowym, którzy dokupili w 1664 jeszcze okoliczne posesje i postawili przy świątyni swój klasztor (kamień węgielny położono w 1671). Na przełomie XVII i XVIII wieku doszło do przebudowy świątyni, której nadano charakter barokowy. Przebudową kierował Giovanni Domenico Orsi de Orsini (do 1704), a następnie Paweł Ignacy Bayer.
W 1786, po kasacie zakonu karmelitów w wyniku reform józefińskich, budynki klasztorne przejęła fundacja religijna, następnie ulokowały się tam sklepy, w końcu manufaktura wyrabiająca koronki. W okresie komunistycznym w budynkach znajdowały się siedziby m.in. radzieckiego centrum kulturalnego i sklepu samochodowego sprzedającego samochody marki Czajka.
Wnętrze[edytuj | edytuj kod]
Wnętrze kościoła o charakterze barokowym zawiera także elementy gotyckie. Znajduje się tam wielka drewniana kalwaria z 1726, będąca dziełem snycerza Ferdynanda Maksymiliana Brokoffa. W kościele tym w 1671 pochowany został czeski malarz barokowy Karel Škréta.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Národní památkový ústav: Ústřední seznam kulturních památek České republiky (cz.). Nemovité památky. [dostęp 2015-04-04].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Klášter obutých karmelitánů s kostelem sv. Havla na portalu hrady.cz [1] (cz.).
- Aleksander Strojny Praga. Złoty hrad nad Wełtawą. Przewodnik, Wydawnictwo Bezdroża, Kraków 2007, s. 109, ISBN 978-83-60506-57-8.