Kościół św. Joachima w Skawinkach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Joachima w Skawinkach
A-393/81 z 2.04.1981[1].
Ilustracja
Kościół św. Joachima w Skawinkach
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Skawinki 34-143 Lanckorona

Adres

Skawinki 214

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Położenie na mapie gminy Lanckorona
Mapa konturowa gminy Lanckorona, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Joachima w Skawinkach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Joachima w Skawinkach”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Joachima w Skawinkach”
Położenie na mapie powiatu wadowickiego
Mapa konturowa powiatu wadowickiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Joachima w Skawinkach”
Ziemia49°49′20,816″N 19°42′39,566″E/49,822449 19,710991

Kościół św. Joachima w Skawinkach – zabytkowy, drewniany rzymskokatolicki kościół, położony w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Lanckorona, we wsi Skawinki.

Kościół został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[1]. Znajduje się na szlaku architektury drewnianej województwa małopolskiego[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Do 1960 roku był kościołem parafialnym w Przytkowicach. Wybudowany w 1722 roku funkcjonował pw. św. Katarzyny i Świętej Trójcy[3]. W latach 1957–1959 przeniesiono go na obecne miejsce i zmieniono wezwanie na św. Joachima. Podczas rozbiórki budynku przed przeniesieniem doszło do wielu nieprawidłowości skutkujących bezpowrotną utratą części pierwotnego wyposażenia[4].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kościół drewniany, konstrukcji zrębowej, barokowy, postawiony na planie krzyża greckiego ze ściętymi kątami międzyramiennymi[5][6]. Plan ten podobny jest do założenia Kościoła św. Kazimierza w Warszawie[3]. Dzwonnica dwukondygnacyjna, konstrukcji słupowej, z iglicą nakryta gontem, została połączona w późniejszym czasie z korpusem kościoła[6]. Dach wielopołaciowy kryty gontem z wysoką barokową sygnaturką z pozorną latarnią[7]. We wnętrzu stropy płaskie podtrzymywane przez osiem słupów pomalowanych motywem kwiatowym.

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

  • Ołtarz główny – z dawnego kościoła – drewniany z początku XVIII wieku z obrazem Święta Rodzina[8];
    • nad ołtarzem promienista aureola[8];
    • rzeźby ustawione nad bramkami – w ołtarzu głównym – z drugiej połowy XX wieku;
  • kamienna barokowa chrzcielnica z 1667 roku pochodzi dawnego wyposażenia[5], kociołek z datą 1667 zaginął[9];
    • pokrywa drewniana na chrzcielnicę z XX wieku.[9];
  • belka tęczowa z Grupą Ukrzyżowania z XVI wieku[7];
    • Krucyfiks prawdopodobnie z początku XVI wieku[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]