Kościół św. Marcina w Międzyrzeczu Górnym
 Kościół św. Marcina w Międzyrzeczu Górnym | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Wyznanie |
rzymskokatolickie |
| Historia | |
| Data budowy |
1522 |
| Data zniszczenia |
1993 |
Położenie na mapie gminy Jasienica  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu bielskiego  | |
 49°50′35,7″N 18°56′28,5″E/49,843250 18,941250
| |
Kościół św. Marcina – drewniany kościół, który znajdował się w Międzyrzeczu Górnym w gminie Jasienica wybudowany w 1522. Świątynia doszczętnie spłonęła 27 stycznia 1993[1].
W pobliżu kościoła znajduje się cmentarz parafialny z figurą św. Marii z 1861 z wykutym wezwaniem „Święta Mario, proś za nas”. W 1949 w sąsiedztwie kościoła wybudowano Grotę Matki Boskiej z Lourdes w dowód wdzięczności za ocalenia kościoła w czasie II wojny światowej.
Kościół spłonął w styczniu 1993. Z pożaru ocalała tylko kamienna kropielnica z 1780, szczątki rzeźby murzyna z chrzcielnicy, nadtopione naczynia liturgiczne oraz bryła stopionego spiżu z dzwonu wieżowego.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Drewniany kościół w Międzyrzeczu miał konstrukcję zrębową. Dach i wieżę pokryto gontem. Wieża była kwadratowa z izbicą, posadowiona na kamiennej podmurówce, nakryta wysokim dachem z iglicą[1]. Wieża mierzyła 33 m, taka sama była długość kościoła[potrzebny przypis]. Kościół miał prezbiterium trójboczne, prostokątną nawę oraz kruchtę w wieży. W 1849 powstała murowana zakrystia[1]. Do kościoła prowadziły trzy wejścia z klepkowymi drzwiami i żelaznymi okuciami z XVIII w.
We wnętrzu znajdowały się gotyckie odrzwia w kształcie oślego grzbietu. Chór wsparty na czterech okrągłych drewnianych słupach posiadał dwie kondygnacje[1].
Kościół był czterokrotnie malowany: w 1522 w stylu renesansowym, w 1774 w stylu rokokowym, w 1869 na deskach szalunkowych polichromię wykonał Krzepełka oraz w 1932 przez artystów krakowskich Rutkowski i Kąstka.
Ołtarz[edytuj | edytuj kod]
Ołtarz pochodził z roku 1765. Główna dekoracja ołtarza to, rzeźba Boga Ojca i Ducha Św.z aniołami. Środkowa część pochodziła z tryptyku z końca XV w. Malowidło przedstawiało tzw. Sacra Conversazione z Matką Boską, św. Marcinem i Michałem Archaniołem. Po bokach znajdowały się rzeźby świętego Wojciecha i Ignacego. Po lewej stronie znajdowała się rokokowa ambona z emblematami papiestwa i rokokowa chrzcielnica z rzeźbami murzynów z 1767. Nad bocznym ołtarzem przy prezbiterium umieszczona była rokokowa rzeźba Matki Boskiej z połowy XVIII w.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Międzyrzecze, Stowarzyszenie Przyjaciół Międzyrzecza, 2008
- Jerzy Polak, Inwentarz oraz kronika parafii i kościoła pw. św. Marcina w Międzyrzeczu 1522-1939, Stowarzyszenie przyjaciół Międzyrzecza 2012