Kościół św. Mikołaja w Siedlcu
 2441/A z dnia 22.12.1932[1]
| |||||||||
| kościół parafialny | |||||||||
.jpg) Widok ogólny z bramą | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie gminy Kostrzyn  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |||||||||
Położenie na mapie powiatu poznańskiego  | |||||||||
 52°23′00,3″N 17°17′44,8″E/52,383417 17,295778
| |||||||||
Kościół św. Mikołaja w Siedlcu – murowany rzymskokatolicki kościół parafialny zlokalizowany w Siedlcu (gmina Kostrzyn, województwo wielkopolskie). Do rejestru zabytków został wpisany 22 grudnia 1932 pod numerem 2441/A[1].
Historia i architektura[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
W 1260 wieś należała do Zakonu Maltańskiego[2] i około tego roku wybudowano tu pierwszy, drewniany kościół (spłonął on w 1725)[3]. Obecną, późnobarokową świątynię z cegły palonej wzniesiono w latach 1770-1775[1], a jej fundatorem był Antoni Krzycki (budowę dokończyła jego małżonka - Franciszka ze Skoraszewskich, a ich oboje upamiętnia tablica na wschodniej ścianie obiektu[3]). Ma założenie centralne i jest jednonawowy. Owalna nawa przykryta jest sklepieniem kopulastym. Od wschodu do nawy przylega prezbiterium wraz z zakrystią. Wieża i krótkie przęsło z chórem przylega do nawy od zachodu[4]. Na wieży, od frontu, umieszczona jest tarcza zegarowa z 1887[3].
Wnętrze[edytuj | edytuj kod]
Oryginalne wyposażenie świątyni nie zachowało się. Obecne pochodzi z drugiej połowy XVIII wieku[2], choć nie jest ono pierwotne[4]. Ściany pokrywa polichromia z 1958[4]. Wewnątrz stoją trzy ołtarze: Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, św. Mikołaja i św. Judy Tadeusza. XIX-wieczne organy są w bardzo złym stanie technicznym[3]. W wieży wiszą trzy dzwony. Dwa z nich pochodzą z 1978 i zostały poświęcone przez arcybiskupa Jerzego Strobę. Obecnie są one nieużywane z uwagi na zagrożenie konstrukcji wieży[3].
Otoczenie[edytuj | edytuj kod]
Kościół otacza mur. Wewnątrz murów znajdują się stare nagrobki. Spoczywają tu m.in.: ks. proboszcz Stanisław Drwęski (ur. 30.4.1877, zm. 17.7.1922) i ks. Józef Borys (ur. 15 marca 1839, zm. 12 września 1906). Obok znajduje się głaz z osoczem wypływającym z figury Chrystusa Zmartwychwstałego w Medziugorie[5].
Kościół od reszty wsi oddziela przekop dwupasmowej drogi krajowej nr 92. Dojście zapewnia kładka dla pieszych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Katalog zabytków województwa wielkopolskiego, s.183
- ↑ a b Włodzimierz Łęcki, Franciszek Jaśkowiak, Wielkopolska, Warszawa: Sport i Turystyka, 1989, s. 176, ISBN 83-217-2497-3, OCLC 830081408.
- ↑ a b c d e Historia kościoła na tablicy in situ
- ↑ a b c praca zbiorowa, Słownik krajoznawczy Wielkopolski, PWN, 1992, s.241, ISBN 83-01-10630-1
- ↑ napisy na obiektach in situ