Kościół św. Wincentego à Paulo i klasztor misjonarzy w Śmiłowiczach
Kościół w 1917 roku | |||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Republika związkowa | |||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie obwodu mińskiego | |||||||||||||||
Położenie na mapie Białorusi | |||||||||||||||
53°45′09,04″N 28°00′31,26″E/53,752511 28,008683 |
Kościół św. Wincentego à Paulo i klasztor misjonarzy w Śmiłowiczach (biał. Касцёл Святога Вінцэнта і кляштар місіянераў) – rzymskokatolicki zespół klasztorny w Śmiłowiczach, w rejonie czerwieńskim, w obwodzie mińskim na Białorusi. Zabytek w stylu baroku wileńskiego zniszczony przez władze radzieckie w latach 30. XX wieku.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Zespół klasztorny znajdował się na skraju miasteczka Śmiłowicze, przy gościńcu Mińsk-Ihumeń. Jego fundatorka, Marcybella Zawiszanka z Ogińskich, sprowadziła księży ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego à Paulo i umieściła ich przy drewnianym kościele, obiecując pieniądze na budowę murowanych budynków. Prace budowlane przy budowie nowego kościoła i klasztoru trwały w latach 1767–1791. W roku 1774 wybudowano piętrowy, murowany gmach domu misyjnego (klasztoru), a poświęcenie kościoła pod wezwaniem św. Wincentego à Paulo odbyło się w roku 1785. W wyniku II rozbioru Rzeczypospolitej w 1793 roku zespół klasztorny znalazł się na terenie Imperium Rosyjskiego. Do 1831 przy klasztorze działała szkoła misjonarska. W 1832 w ramach represji za powstanie listopadowe klasztor został zamknięty przez władze, a kościół przekazany parafii katolickiej. Po powstaniu styczniowym kościół został odebrany katolikom i przekazany prawosławnym. W 1867 roku został poświęcony jako prawosławna cerkiew św. Trójcy, jednak w wyniku braku finansowania szybko popadł w ruinę.
W latach 30. XX wieku budynki kościoła i klasztoru zostały zburzone przez władze radzieckie.
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Świątynia odgrywała rolę zarówno kościoła przyklasztornego, jak i parafialnego. Posiadała trzy nawy i dwuwieżową fasadę. Wewnątrz znajdowało się 6 iluzjonistycznych ołtarzy z obrazami i rzeźbami.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- А.М. Кулагін: Каталіцкія храмы на Беларусі: Энцыкл. даведнік. Wyd. 2. Mińsk: Biełaruskaja Encykłapiedyja, 2001, s. 216. ISBN 985-11-0199-0. (biał.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Kościół św. Wincentego i klasztor Misjonarzy. radzima.org. [dostęp 2021-02-09]. (biał. • ang. • pol. • ros.).