Kościół św. Stanisława w Osobnicy
A-236 z dnia 08.11.2007[1] | |||||||||||||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||||||||||||
Elewacja południowa | |||||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||||||
Parafia | |||||||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne |
8 maja | ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie gminy wiejskiej Jasło | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu jasielskiego | |||||||||||||||||||||
49°41′50,7″N 21°24′16,9″E/49,697417 21,404694 |
Kościół św. Stanisława w Osobnicy – rzymskokatolicki kościół parafialny, zbudowany w latach 1904–1906, znajdujący się w miejscowości Osobnica.
W 2007 obiekt wpisany do rejestru zabytków.
Historia obiektu
[edytuj | edytuj kod]Przypuszczalnie pierwszy kościół w Osobnicy powstał około 1350. Z powodu obrywania brzegów rzeki Bednarki został przeniesiony w inne miejsce. Powiększony i przebudowany konsekrowano w 1512. Była to budowla drewniana jednonawowa z węższym prezbiterium[3]. Obok kościoła stała murowana dzwonnica w kształcie wysokiej ściany nakrytej dachem z dwoma dzwonami, większym z XIV w. i mniejszym z 1625[4]. Z czasem kościół stał się ciasny i przystąpiono do budowy nowego. Powstał w latach 1904–1906 według projektu architekta lwowskiego Teodora Talowskiego z inicjatywy ówczesnego proboszcza Jana Kłosa. 7 lipca 1906 świątynię konsekrował biskup Karol Fischer, sufragan przemyski. Pierwsze malowanie kościoła wykonał w latach 1927–28 lwowski malarz Julian Krupski. Dzwony z wieży kościelnej w czasie wojny zabrali Niemcy. W 1946 w odlewni Felczyńskich w Przemyślu zakupiono dzwon „Stanisław”, a w latach późniejszych dzwony Maryja o wadze 255 kg i Jadwiga ważący 86 kg. W latach 1979–1980 polichromię odnowili: artysta Zygmunt Wiglusz z Krakowa oraz miejscowy malarza Mieczysław Burda. W 1990 zmieniono pokrycie kościoła z dachówki na blaszane. W latach 2004–2006 wykonano między innymi: przebudowę prezbiterium, renowację odkrytego witrażu z ornamentyką liściastą podświetlającego ołtarz główny, renowację ołtarzy, odnowienie polichromii, generalny remont organów, renowację murów zewnętrznych, pokrycie wież taśmą miedzianą[5].
-
Widok od strony prezbiterium -
Tablica pamiątkowa na fasadzie kościoła -
Elewacja frontowa
Architektura i wyposażenie
[edytuj | edytuj kod]Kościół reprezentuje styl neogotycki, nadwiślański. Trzynawowy, na planie krzyża rzymskiego. Boczne nawy są niższe od środkowej.
Wnętrze wyposażone w trzy neogotyckie ołtarze. Ołtarz główny wykonano we Lwowie. Ołtarz boczny Niepokalanej Bogurodzicy Maryi z 1906 zrobiono w Bochni. 15 figur rzeźbionych w drewnie wykonali artyści w Tyrolu. Dziewięciogłosowe organy o trakturze mechanicznej z 1891 pochodzą z pracowni Jana Śliwińskiego ze Lwowa[5].
Otoczenie
[edytuj | edytuj kod]W 1909 po północnej stronie kościoła zbudowano plebanię. W 1931 wzniesiono i poświęcono kaplicę św. Teresy od Dzieciątka Jezus w miejscu starego kościoła rozebranego w 1906. W 2006 kaplica została odrestaurowana. W 2004 wybudowano obok kościoła grotę Maki Bożej z Lourdes, 20 kaplic różańcowych w ogrodzie plebańskim, figurę Matki Bożej Fatimskiej. W kolejnych latach postawiono figury patronów parafii św. Jadwigi i spiżową św. Stanisława BM, kapliczkę Matki Bożej Saletyńskiej, pomnik Jana Pawła II. W ogrodzie plebańskim powstała droga krzyżowa i droga światła[5].
-
Kaplica św. Teresy -
Fragment drogi krzyżowej -
Park przykościelny
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 [dostęp 2019-12-04] .
- ↑ Historia. Strona parafii w Osobnicy. [dostęp 2019-12-06]. (pol.).
- ↑ Krzysztof Zieliński: Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego. Pro Carpathia, Rzeszów 2015, s. 375. ISBN 978-83-61577-68-3.
- ↑ Piotr i Tadeusz Łopatkiewiczowie: Stanisława Tomkowicza Inwentarz zabytków powiatu jasielskiego.. Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków 2001, s. 62. ISBN 83-87312-72-X.
- ↑ a b c Praca zbiorowa: W dorzeczu Wisłoka i Wisłoki. Compass Kraków, Kraków 2013, s. 26. ISBN 978-83-7605-395-0.