Przejdź do zawartości

Karol Fischer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Karol Fischer
Biskup tytularny Mallus
Ilustracja
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

13 marca 1847
Jasło

Data i miejsce śmierci

21 września 1931
Przemyśl

Biskup pomocniczy przemyski
Okres sprawowania

1901–1931

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

18 lipca 1869

Nominacja biskupia

15 kwietnia 1901

Sakra biskupia

19 maja 1901

Odznaczenia
Komandor Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Krzyż Pielgrzyma do Ziemi Świętej
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

19 maja 1901

Miejscowość

Przemyśl

Miejsce

katedra przemyska

Konsekrator

Józef Sebastian Pelczar

Współkonsekratorzy

Kostiantyn Czechowycz
Anatol Nowak

Karol Józef Fischer[1] (ur. 13 marca 1847 w Jaśle, zm. 21 września 1931 w Przemyślu) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy przemyski w latach 1901–1931.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 13 marca 1847 w Jaśle[1]. Kształcił się w Gimnazjum Franciszka Józefa we Lwowie, Gimnazjum św. Anny w Krakowie[2] i Gimnazjum w Rzeszowie, gdzie w 1865 złożył świadectwo dojrzałości[3]. W latach 1865–1869 odbył studia teologiczne[3] w przemyskim seminarium duchownym[1]. Święcenia prezbiteratu otrzymał 18 lipca 1869 w Przemyślu[1]. W 1871[3] został skierowany na dalsze studia do seminarium św. Augustyna w Wiedniu, które po kilku miesiącach przerwał ze względów zdrowotnych[2].

Pracował jako wikariusz w Sanoku (1869–1870)[4], Drohobyczu (1870–1871) i Jaśle (1872–1874)[3]. W latach 1874–1888 był proboszczem w Tarnowcu[3]. W tym czasie rozszerzył kult Matki Bożej tarnowieckiej, odnowił wnętrze kościoła parafialnego[2], a od 1886 pełnił funkcję wicedziekana jasielskiego[3]. W latach 1888–1899 zarządzał parafią w Dobrzechowie[5], gdzie kierował budową kościoła, a także prowadził działalność społeczną i wspierał rozwój spółdzielczości[2]. Przyczynił się do utworzenia na terenie parafii jednostek straży ogniowej, kółek rolniczych, szkół, czytelni ludowych, sklepów oraz kas Stefczyka[2]. W 1896 został kanonikiem honorowym, a w 1899 kanonikiem gremialnym kapituły przemyskiej[3].

Był uznanym kaznodzieją i rekolekcjonistą[1]. Publikował kazania, które ze względu na zrozumiały przekaz i znajomość środowiska wiejskiego były wykorzystywane przez polskich kapłanów[3]. Pisał także prace z zakresu liturgii[6]. W 1899 otrzymał propozycję objęcia katedry teologii pastoralnej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, której nie przyjął[3].

W latach 1894–1900[3] reprezentował okręg rzeszowsko-kolbuszowski w Radzie Państwa w Wiedniu, będąc członkiem Koła Polskiego[2]. W działalności parlamentarnej zajmował się głównie sprawami wsi i jej mieszkańców[2]. Od 1897 należał do Rady Powiatowej w Rzeszowie[3].

15 kwietnia 1901 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji przemyskiej ze stolicą tytularną Mallus[1]. Święcenia biskupie otrzymał 19 maja 1901 w katedrze przemyskiej[2]. Konsekrował go biskup diecezjalny przemyski Józef Sebastian Pelczar, któremu asystowali Kostiantyn Czechowycz, biskup diecezjalny przemyski obrządku greckokatolickiego, i Anatol Nowak, biskup pomocniczy krakowski[7]. Sprawował urzędy wikariusza generalnego, oficjała oraz prepozyta kapituły przemyskiej[3], a po śmierci biskupa Józefa Sebastiana Pelczara[3], od 3 kwietnia do 23 listopada 1924 zarządzał diecezją jako wikariusz kapitulny[1]. Utrzymywał dobre stosunki z ludnością ukraińską. Podczas dwukrotnego oblężenia Przemyśla w latach 1914–1915 pozostał w mieście, występując u władz wojskowych w obronie interesów cywilów. Publicznie potępił pogrom Ukraińców oskarżonych o nielojalność wobec Austrii. Należał do Towarzystwa Szkoły Ludowej oraz Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Przemyślu[3].

Był współkonsekratorem podczas sakry biskupów pomocniczych lwowskich: Władysława Bandurskiego (1906) i Bolesława Twardowskiego (1919), biskupa pomocniczego sandomierskiego Pawła Kubickiego (1918) i biskupa diecezjalnego mukaczewskiego obrządku greckokatolickiego Petra Gebeya (1924)[7].

Zmarł 21 września 1931 w Przemyślu. Został pochowany w krypcie miejscowego kościoła Najświętszego Serca Jezusowego[2].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przed 1914 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Franciszka Józefa[8].

W 1909 otrzymał w Jerozolimie Krzyż Pielgrzyma[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g K. Krasowski: Biskupi katoliccy II Rzeczypospolitej. Słownik biograficzny. Poznań: Bene Nati, 1996, s. 62–63. ISBN 83-86675-03-9.
  2. a b c d e f g h i W. Hap: Poczet wybitnych jaślan i ludzi związanych z regionem. Jasło: Stowarzyszenie Miłośników Jasła i Regionu Jasielskiego, 2005, s. 75–79. ISBN 83-917660-5-5. [dostęp 2015-07-09].
  3. a b c d e f g h i j k l m n G. Delmanowicz: Nota biograficzna Karola Fischera na stronie archidiecezji przemyskiej. przemyska.pl (arch.). [dostęp 2021-06-19].
  4. Wizytacye kanoniczne. Sanok. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. Z. 11, rok 12, s. 370, listopad 1912. [dostęp 2016-05-03]. 
  5. Korespondencye „Głosu Rzeszowskiego”. „Głos Rzeszowski”. Nr 21, rok 3, s. 2, 21 maja 1899. [dostęp 2015-07-09]. 
  6. P. Nitecki: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 2000, kol. 100. ISBN 83-211-1311-7.
  7. a b Karol Fischer. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2015-07-09]. (ang.).
  8. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 551. [dostęp 2019-05-14].
  9. J. Gallus: Wspomnienie z pielgrzymki mojej do Ziemi Świętej. Opole: 1909, s. 6, 121–122. [dostęp 2024-05-15].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]