Kob moczarowy
| Kobus leche[1] | |
| Gray, 1850 | |
 Koby liczi w Zoo w Oliwie | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
kob moczarowy |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
Kob moczarowy[3] (Kobus leche) – duże zwierzę z rodziny wołowatych, o długości do 1,8 m i wadze do 120 kg. Ta rzadko spotykana antylopa żyje na południu Afryki. Przebywa w małych stadach, liczących po kilkanaście osobników. Zamieszkuje przeważnie podmokłe i zarośnięte trzciną brzegi rzek, jezior i bagien, przez które nie boi się przeprawiać brodząc lub płynąc. W razie niebezpieczeństwa również chroni się w wodzie. Kob moczarowy ma lirowato wygięte rogi. Używa ich do obrony przed swoimi prześladowcami. W okresie godów rogi służą również do walk, w czasie których zostaje ustalona hierarchia samców w stadzie. Walki te mają charakter rytualny i niezbyt gwałtowny. Najsilniejszy samiec wybiera samice, które tworzą jego harem. Każda samica po trwającej 7 miesięcy ciąży rodzi jedno młode. Mały kob moczarowy przestaje ssać mleko matki po 4 miesiącach. Dojrzałość płciową samice osiągają zwykle po dwóch latach, a samce po trzech.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kobus leche, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ Kobus leche, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.