Kolcoszniczka
| Typhlomys | |||
| Milne-Edwards, 1877[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – kolcoszniczka miękkowłosa (T. cinereus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj |
kolcoszniczka | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Typhlomys cinereus A. Milne Edwards, 1877 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Kolcoszniczka[2] (Typhlomys) – rodzaj ssaka z rodziny kolcosznicowatych (Platacanthomyidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Chińskiej Republice Ludowej i Wietnamie[3][4][5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 61–115 mm, długość ogona 80–129 mm; masa ciała 7,7–32 g[4][6].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniował w 1877 roku francuski zoolog Alphonse Milne-Edwards na łamach Bulletin de la Société philomathique de Paris[1]. Na gatunek typowy Milne-Edwards wyznaczył kolcoszniczkę miękkowłosą (T. cinereus).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Typhlomys: gr. τυφλος tuphlos „ślepy”; μυς mus, μυος muos „mysz”[7].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[8][6][3][2]:
- Typhlomys chapensis Osgood, 1932
- Typhlomys cinereus Milne-Edwards, 1877 – kolcoszniczka miękkowłosa
- Typhlomys daloushanensis Wang Yingxiang & Li Chongyun, 1996
- Typhlomys fengjiensis Pu Yingting, Chen Shunde, & Liu Shaoying, 2022
- Typhlomys huangshanensis Hu Tingli & Zhang Baowei, 2020
- Typhlomys nanus Cheng Feng, He Kai, Chen Zhongzheng, Zhang Bin, Wan Tao, Li Jiatang, Zhang Baowei & Jiang Xuelong, 2017
Opisano również gatunki wymarłe; kopalne ślady Typhlomys – T. primitivus i T. hipparionium – datowane na późny miocen zostały odnalezione w chińskiej prowincji Junnan, pochodzące z późnego pliocenu szczątki T. macrourus i T. hipparionium odkryto w prowincjach Syczuan i Kuejczou[5] zaś z Wietnamu pochodzą szczątki T. stegodontis które datowane są na środkowy plejstocen[9]:
- Typhlomys hipparionium Qiu Zhuding, 1989[10]
- Typhlomys intermedius Zheng Shaohua, 1993[11]
- Typhlomys macrourus Zheng Shaohua, 1993[11]
- Typhlomys stegodontis Lopatin, 2021[9]
- Typhlomys primitivus Qiu Zhuding, 1989[12]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b A. Milne-Edwards. Sur quelques Mammifères et Crustacés nouveaux. „Bulletin de la Société philomathique de Paris”. Sixième série. 12, s. 9, 1877. (fr.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 230. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 324. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b T. Giarla: Family Platacanthomyidae (Tree Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 106–107. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Typhlomys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-11-17].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 210. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 698, 1904. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-09-30]. (ang.).
- ↑ a b A.V. Lopatin. A New Species of Typhlomys (Platacanthomyidae, Rodentia) from the Middle Pleistocene of Northern Vietnam. „Doklady Biological Science”. 501 (1), s. 177, 2021. DOI: 10.1134/S0012496621060065. (ang.).
- ↑ Qiu 1989 ↓, s. 276.
- ↑ a b 郑绍华 / S.-h. Zheng: 川黔地区第四纪啮齿类 / Quaternary Rodents of Sichuan-Guizhou Area, China. 北京 / Beijing: 科学出版社 / Science Press, 1993, s. 1–270. ISBN 978-7-03-003122-8. (chiń. • ang.).
- ↑ Qiu 1989 ↓, s. 273.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- 邱铸鼎 / Z.-d. Qiu. 禄丰古猿地点的猪尾鼠类化石 / Fossil platacanthomyids from the hominoid locality of Lufeng, Yunnan. „古脊椎动物学报 / Vertebrata PalAsiatica”. 27 (4), s. 268–283, 1989. (chiń. • ang.).