Konstantin Olszanski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konstantin Olszanski
Константин Ольшанский
ilustracja
starszy porucznik starszy porucznik
Data i miejsce urodzenia

21 maja 1915
Prikołotnoje, obwód charkowski

Data i miejsce śmierci

27 marca 1944
Mikołajów

Przebieg służby
Lata służby

1936–1944

Siły zbrojne

 MW ZSRR

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Czerwonej Gwiazdy

Konstantin Fiodorowicz Olszanski (ros. Константин Фёдорович Ольшанский, ukr. Костянтин Федорович Ольшанський, ur. 8 maja?/21 maja 1915 we wsi Prikołotnoje w obwodzie charkowskim, zm. 27 marca 1944 w Mikołajowie) – radziecki oficer marynarki, starszy porucznik, odznaczony pośmiertnie Złotą Gwiazdą Bohatera Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był narodowości ukraińskiej. Do 1930 skończył 7 klas w Biełgorodzie, a w 1932 fabryczno-zawodową szkołę transportu kolejowego, pracował jako pomocnik maszynisty parowozu, ślusarz w warsztacie sowchozowym, szofer w sowchozie i w truście buraków cukrowych w Kursku. Od października 1936 służył we Flocie Wojskowo-Morskiej, ukończył elektromechaniczną szkołę Floty Czarnomorskiej, po czym został młodszym dowódcą plutonu, potem instruktorem w oddziale szkolnym, a w maju 1938 dowódcą oddziału maszynistów turbinowych w brygadzie Floty Czarnomorskiej, później wykładał w szkole elektromechanicznej. Od 1942 należał do WKP(b). Od 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami, m.in. obronie Sewastopola podczas oblężenia (październik-listopad 1942), w listopadzie 1941 został odwołany z frontu i ponownie skierowany do szkoły elektromechanicznej (w Poti), gdzie przygotowywał specjalistów dla floty, w 1942 został w niej dowódcą kompanii szkolnej. W marcu 1943 został dowódcą kompanii w 384 samodzielnym batalionie piechoty morskiej Floty Czarnomorskiej, brał udział w operacji donbaskiej, m.in. podczas desantu pod Taganrogiem 30 sierpnia 1943 był szefem sztabu wojsk desantowych, a 8-10 września 1943 podczas desantu pod Mariupolem dowodził 1 oddziałem desantowym. Otrzymał stopień starszego porucznika. W nocy na 26 marca 1944 jako dowódca oddziału desantowego brał udział w desancie w rejonie Mikołajowa, następnego dnia zginął w walce o Mikołajów. W jego rodzinnej wsi i w Mikołajowie postawiono jego popiersie.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]