Konstantin Waginow
Konstantin Konstantinowicz Waginow – właśc. Kostantin Wagengeimow, ros. Константин Константинович Вагинов (ur. 16 kwietnia 1899 w Petersburgu, zm. 26 kwietnia 1934 w Leningradzie) – rosyjski i radziecki pisarz i poeta.
Był synem pułkownika żandarmerii, jego rodzina miała korzenie niemieckie (w czasie I wojny światowej zmienili nazwisko Wagengeim na Wagengeimow). Po ukończeniu gimnazjum w 1917 rozpoczął studia na Wydziale Prawnym uniwersytetu w Petersburgu. Zmobilizowany do Armii Czerwonej w 1919 walczył w wojnie polsko-bolszewickiej i w rejonie Uralu.
Pierwsze wiersze pisał jeszcze w czasach gimnazjalnych. Zafascynowany Kwiatami zła Baudelaire'a w swoich utworach przedstawiał obraz Petersburga. Od 1920 uczestniczył w spotkaniach studia poetyckiego, którym kierował Nikołaj Gumilow. Od 1921 działał w grupie akmeistów, czego efektem był tomik wierszy Podróż w chaos. Przez krótki czas publikował na łamach almanachu literackiego Ostrowitanije, by w 1927 zbliżyć się do grupy Oberiu. Pod jej wpływem powstały najciekawsze dzieła Waginowa, oparte na absurdzie i eksperymentalnych formach wyrazu. Powieści, przypominające opis snów spowodowały atak krytyków i uniemożliwiły publikację kolejnych dzieł. Groteskowy obraz Leningradu, po ulicach którego snują się pechowcy i dziwacy, stał się podstawą powieści Harpagoniada, której nie wydano za życia autora.
Jego twórczość zapomniana na długie lata została przypomniana w 1983 amerykańską edycją Harpagoniady, a następnie edycją trzech powieści Waginowa, wydanych w 1989 w Moskwie, w serii Mistrzowska literatura (ros. Художественная литература).
Zmarł na gruźlicę.
Powieści[edytuj]
- 1928: Kozia pieśń
- 1929: Trudy i dni Swistonowa
- 1931: Bamboczada
- 1983: Harpagoniada (napisany w 1933, wydany w USA)
Bibliografia[edytuj]
- Florian Nieuważny: Słownik pisarzy rosyjskich. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1994. ISBN 83-214-0961-X.
