Konstanty Iłowiecki
| opat w Lądzie wizytator generalny polskiej prowincji cysterskiej przeor w Lądzie przeor klasztoru w Wągrowcu | |
 Herb Ostoja Konstantego Iłowieckiego[1] | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Opat Klasztoru Cystersów w Lądzie | |
| Okres sprawowania | |
| Wizytator generalny polskiej prowincji cysterskiej | |
| Okres sprawowania | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne | |
| Prezbiterat | |
Konstanty Iłowiecki herbu Ostoja (ur. 17 marca 1709 w Iłówcu, zm. w 1777) – opat w Lądzie, komisarz, wikariusz i wizytator generalny polskiej prowincji cysterskiej, przeor klasztoru w Wągrowcu i Lądzie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Należał do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców). Przodkowie Iłowieckiego wywodzili się z Iłówca w Wielkopolsce. Jego rodzina była wymieniana przez Bartosza Paprockigo[2] i Kaspra Niesieckiego[3].
Jego rodzicami byli Wojciech Iłowiecki i Zofia Rajska. Miał trzech braci: Jana, Jerzego i Franciszka. Według Bonieckiego miał także siostrę Joannę Żarecką, podczaszynę latyczowską[4]. Iłowiecki w 1727 roku wstąpił do zakonu cystersów w opactwie w Lądzie. W roku 1732 przyjął święcenia kapłańskie. Pełnił funkcję koadiutora opata Lądu Mikołaja Łukomskiego a następnie został przeorem lądzkim. W 1738 roku Konstanty Iłowiecki, jako przeor opactwa w Lądzie, uczestniczył w kapitule generalnej cystersów w Citeaux. W roku 1746 był odnotowany jako przeor klasztoru w Wągrowcu. Dnia 8 maja 1750 roku Iłowiecki objął urząd opata Lądu. W latach 1752 - 1771 Iłowiecki pełnił funkcję komisarza, wikariusza i wizytatora generalnego polskiej prowincji cysterskiej[5].
W bibliotece Opactwa Cystersów w Mogile zachowały się trzy podręczniki autorstwa Konstantego Iłowieckiego na temat logiki, metafizyki i filozofii przyrody z lat 1771 - 1772. Iłowiecki zmarł dnia 20 lutego 1777 roku[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ K. Miaskowski, Aristoteles clarus in Orbe scientifico in Miecislaviano Lycaeo clarissimus. Nam in Plenilunio Gloriae, sub Avitis Illustrissimae Iłowiecciorum Domus, ..., Poznań 1765.
- ↑ B. Paprocki, Herby rycerstwa polskiego przez Bartosza Paprockiego zebrane i wydane r. p. 1584, wydanie Kazimierza Józefa Turowskiego, Kraków 1858, s. 367-373.
- ↑ K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. IV, s. 403.
- ↑ A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. VIII, s. 50.
- ↑ a b J. Nowiński, Opat Lądu Konstanty Iłowiecki i jego pamiątkowe tablice [w:] „Seminare. Poszukiwania naukowe”, 2013, t. XXXIV, s. 295-309.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- B. Paprocki, Herby rycerstwa polskiego przez Bartosza Paprockiego zebrane i wydane r. p. 1584, wydanie Kazimierza Józefa Turowskiego, Kraków 1858, s. 367-373.
- K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. IV, s. 403.
- A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. VIII, s. 50-51.
- S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. V, s. 259-260.
- Teki Dworzaczka, Biblioteka Kórnicka, PAN.
- Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, praca zborowa pod red. T. Jurka, IHPAN 2010-2019, Poznań, część II, s. 1-2 (hasło: Iłowiec Mały), s. 2-6 (hasło: Iłowiec Wielki).
- J. Nowiński, Opat Lądu Konstanty Iłowiecki i jego pamiątkowe tablice [w:] „Seminare. Poszukiwania naukowe”, 2013, t. XXXIV, s. 295-309.
- K. Miaskowski, Aristoteles clarus in Orbe scientifico in Miecislaviano Lycaeo clarissimus. Nam in Plenilunio Gloriae, sub Avitis Illustrissimae Iłowiecciorum Domus, ..., Poznań 1765.