Kormoran oliwkowy
| Nannopterum brasilianum[1] | |||
| (J.F. Gmelin, 1789) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
kormoran oliwkowy | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 występuje przez cały rok tylko w sezonie lęgowym | |||
Kormoran oliwkowy[5] (Nannopterum brasilianum) – gatunek dużego ptaka z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae), zamieszkujący Amerykę Północną (od południa Stanów Zjednoczonych na południe) i Południową. Nie jest zagrożony.
Systematyka i zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Gatunek umieszczany jest przez niektórych systematyków w rodzajach Hypoleucos lub Phalacrocorax[2]. Wyróżnia się dwa podgatunki N. brasilianum[2][6]:
- N. b. mexicanum (J.F. Brandt, 1837) – południowe USA (południowa Arizona do Luizjany) do Nikaragui, Bahamy i Kuba
- N. b. brasilianum (J.F. Gmelin, 1789) – Ameryka Centralna i Południowa – od Kostaryki do Ziemi Ognistej
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Wygląd zewnętrzny
- Kormoran oliwkowy jest cały czarny, poza dziobem. Dłuższe skrzydła są jednak bardziej szare od reszty ciała.
- Rozmiary
- Długość ciała 58–73 cm, rozpiętość skrzydeł około 101 cm[2]. Masa ciała samca od 1,1 do 1,5 kg, samicy od 1 do 1,4 kg.
Ekologia i zachowanie[edytuj | edytuj kod]
- Środowisko
- Zbiorniki wodne obfitujące w ryby.
- Pożywienie
- Głównie ryby, które zdobywa nurkując.
- Rozród
- Zakłada gniazdo w małych koloniach. Buduje je najczęściej kilka metrów nad ziemią (lub wodą) w krzewach lub na drzewach. Samica kormorana oliwkowego składa zwykle trzy jaja, jednak średnia arytmetyczna liczba wylęgniętych ptaków to mniej niż dwa.
Status[edytuj | edytuj kod]
IUCN uznaje kormorana oliwkowego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji szacuje się na około 2 miliony osobników. BirdLife International uznaje globalny trend liczebności za wzrostowy, choć trendy liczebności niektórych populacji nie są znane[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nannopterum brasilianum, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d Orta, J., Christie, D.A., Jutglar, F. & Kirwan, G.M.: Neotropical Cormorant (Nannopterum brasilianus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-02-29].
- ↑ Phalacrocorax olivaceus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2020-02-29] (ang.).
- ↑ a b BirdLife International, Nannopterum brasilianus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2020-02-29] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 (1836) - kormorany - Cormorants (wersja: 2021-07-12). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-22].
- ↑ F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Storks, frigatebirds, boobies, cormorants, darters. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-02-29]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- P. A. Johnsgaard: Cormorants, darters and pelicans of the world. Washington DC: Smithsonian Institution Press, 1993.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).