Korneforos

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Korneforos
β Her
Ilustracja
Położenie w gwiazdozbiorze
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Herkules

Rektascensja

16h 30m 13,200s[1]

Deklinacja

+21° 29′ 22,60″[1]

Paralaksa (π)

0,02344 ± 0,00058[1]

Odległość

139,1 ± 3,5 ly
42,7 ± 1,1 pc

Wielkość obserwowana

+2,77m[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

żółty olbrzym

Typ widmowy

G7IIIa Fe-0.5[1]

Masa

~3[2] M

Promień

~20[2] R

Wielkość absolutna

–0,4m[3]

Jasność

175 L[2]

Temperatura

4900 K[2]

Alternatywne oznaczenia
Oznaczenie Flamsteeda: 27 Her
2MASS: J16301319+2129225
Bonner Durchmusterung: BD +21°2934
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 618
Boss General Catalogue: GC 22193
Katalog Henry’ego Drapera: HD 148856
Katalog Hipparcosa: HIP 80816
Katalog jasnych gwiazd: HR 6148
SAO Star Catalog: SAO 84411
Rutilicus

Korneforos (Beta Herculis, β Her) — najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Herkulesa (wielkość gwiazdowa +2,77m), odległa o 139 lat świetlnych od Słońca.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Tradycyjna nazwa gwiazdy, Korneforos, pochodzi od greckiego Κορυνηφόρος, co oznacza „dzierżącego maczugę”, czyli mitycznego herosa Heraklesa (Herkulesa)[4]. Alternatywna nazwa Rutilicus jest zdeformowanym łacińskim określeniem pachy i odnosi się do położenia gwiazdy w wyobrażonej sylwetce herosa[2]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna zatwierdziła użycie nazwy Korneforos dla określenia tej gwiazdy[5].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Korneforos jest typowym żółtym olbrzymem należącym do typu G7. Olbrzym obecnie najprawdopodobniej prowadzi w jądrze syntezę helu w węgiel i tlen, a w przeszłości był gorącą gwiazdą ciągu głównego reprezentującą typ widmowy B. Po zakończeniu syntezy jądrowej gwiazda odrzuci otoczki, stając się białym karłem. Emisja promieniowania rentgenowskiego wskazuje na aktywność magnetyczną[2].

Jest to obiekt spektroskopowo podwójny, drugi składnik nie został dokładnie opisany, ale prawdopodobnie ma masę trochę większą niż masa Słońca[2]. Okres obiegu środka masy układu trwa 410,575 doby. W odległości 256,2″ od tej pary widoczna jest także słaba gwiazda o wielkości gwiazdowej 10,1m[6].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Korneforos w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e f g Jim Kaler: KORNEPHOROS (Beta Herculis). STARS. [dostęp 2017-02-17]. (ang.).
  3. Obliczona na podstawie paralaksy i wielkości obserwowanej
  4. Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 240–244. ISBN 0-486-21079-0. (ang.).
  5. Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2017-02-01. [dostęp 2018-12-04].
  6. Kornephoros. Alcyone ephemeris. [dostęp 2017-02-17]. (ang.).