Kornyło Trojan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kornyło Trojan
Корнило Троян
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1886
Sidorów, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

5 marca 1959
Nowy Jork, Nowy Jork, USA

Senator II kadencji (II RP)
Okres

od 27 marca 1928
do 30 sierpnia 1930

Przynależność polityczna

Blok Mniejszości Narodowych

Poseł na Sejm RP IV kadencji (II RP)
Okres

od 4 października 1935
do 13 września 1938

Przynależność polityczna

Ukraińskie Zjednoczenie Narodowo-Demokratyczne

Kornyło Trojan, ukr. Корнило Троян, Kornel Trojan (ur. w 1886 roku w Sidorowie, zm. 5 marca 1959 w Nowym Jorku) – ukraiński działacz społeczny i polityczny, doktor praw, adwokat, senator RP z województwa lwowskiego i poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej IV kadencji w II Rzeczypospolitej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Walczył w I wojnie światowej w armii austro-węgierskiej, w 1914 dostał się do niewoli rosyjskiej. W latach 1917–1920 prowadził pracę kulturalno-oświatową wśród ukraińskich uchodźców w Taszkencie, m.in. dyrygent chórów; w 1921 wrócił do Galicji.

Po powrocie był działaczem środowiska Zahrawy (Ukraińska Partia Pracy Narodowej), następnie Ukraińskiego Zjednoczenia Narodowo-Demokratycznego (UNDO), w latach 1925–1926 członkiem prezydium partii. Senator II kadencji wybrany w 1928 roku z województwa lwowskiego z listy Bloku Mniejszości Narodowych. W latach 1935–1938 był posłem na Sejm, wybranym w okręgu 69. Jednocześnie w latach 1924–1939 prowadził kancelarię adwokacką w Chodorowie.

Po agresji ZSRR na Polskę zorganizował ukraiński samorząd Chodorowa. W grudniu 1939, zagrożony aresztowaniem przez NKWD, zbiegł do Generalnego Gubernatorstwa, żona z dziećmi została deportowana w głąb ZSRR. Jesienią 1940 otworzył kancelarię adwokacką w Lublinie. Po ataku III Rzeszy na ZSRR przeniósł się w 1941 do Lwowa, prowadził kursy dla urzędników samorządowych. Wobec zbliżania się Armii Czerwonej wyjechał w 1944 do Niemiec, pracował w niemieckim urzędzie pracy (Arbeitsamt) w Augsburgu.

Od 1946 pracował w wydziale prawnym Centralnego Przedstawicielstwa Ukraińskiej Emigracji w Augsburgu, następnie w Ellwangen i Neu-Ulm w zachodnich strefach okupacyjnych Austrii i Niemiec. W 1952 wyemigrował do USA. Działacz ukraińskiej diaspory, m.in. współzałożyciel Towarzystwa Pracowników Ukraińskich w Nowym Jorku. Pracował w wydziale prawnym Kredytowego Towarzystwa Federacyjnej Spółdzielni „Samopomicz”.

Zmarł 5 marca 1959 w Nowym Jorku, pochowany na cmentarzu Kalwaryjskim (sekcja 70, część 88, grób 4).

Bibliografia, linki[edytuj | edytuj kod]