Kotielnyj

Kotielnyj
	; Zdjęcie satelitarne ukazujące połączenie dawniej oddzielnych wysp
Kontynent	Azja
Państwo	Rosja
Republika	Jakucja
Akwen	Morze Łaptiewów; Morze Wschodniosyberyjskie
Archipelag	Wyspy Anjou
Powierzchnia	23 165 km²
	Położenie na mapie Jakucji Kotielnyj
	Położenie na mapie Rosji Kotielnyj
	75°20′N 141°00′E/75,333333 141,000000

Kotielnyj (ros.: Остров Котельный) – największa z Wysp Nowosyberyjskich w rosyjskiej Arktyce. Należy do grupy Wysp Anjou. Chociaż na dawniejszych mapach wyspy Kotielnyj i Fadiejewa (ros. О. Фаддеевский) są zaznaczone jako oddzielne, na skutek długotrwałego procesu nanoszenia piasku przez prądy morskie połączyły się one w jedną pod względem geograficznym wyspę, należącą do 50 największych pod względem powierzchni na świecie. Łączy je nisko położona Ziemia Bunge'a (ros. Земля Бунге).

Ukształtowanie[edytuj | edytuj kod]

Wyspa Kotielnyj jest skalista i górzysta, wzniesienia sięgają 374 m n.p.m. (najwyższy szczyt – Małakatyn-Tas). Półwysep Fadiejewa zbudowana jest głównie z gliny i piasku, jego wysokość nie przekracza 65 m n.p.m. Jego nazwa pochodzi od nazwiska handlarza futrami Fadiejewa, który jako pierwszy go zamieszkiwał. Wysokość Ziemi Bunge'a nie przekracza 8 m n.p.m. i bywa ona zatapiana. Nazwę zawdzięcza niemieckiemu zoologowi i odkrywcy Alexandrowi Bunge.

Powierzchnia[edytuj | edytuj kod]

„Wielka Encyklopedia Radziecka” podaje następujące powierzchnie poszczególnych wysp:

część wyspy	powierzchnia (km²)
Wyspa Kotielnyj	11 665
Ziemia Bunge'a	6200
Wyspa Fadiejewa	5300
Razem	23 165

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wyspa Kotielnyj została odkryta jako pierwsza z całego archipelagu Wysp Nowosyberyjskich. Miało to miejsce w latach 1773–1774 podczas wyprawy Iwana Lachowa w poszukiwaniu kłów mamutów. Nazwa została nadana ze względu na miedziany kociołek nieznanego pochodzenia odnaleziony na wyspie^[1].

W czasach sowieckich na wyspie wybudowano posterunek obserwacyjny oraz stację radarową, a także lądowisko. Zostały one opuszczone około 1996 roku^{[potrzebny przypis]}. W 2012 rozpoczęto prace mające przekształcić dawny posterunek w dużą bazę wojskową, w ramach wzmacniania rosyjskiej obecności militarnej w Arktyce^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Alfred S.A.S. McLaren Alfred S.A.S., Unknown Waters: A First-Hand Account of the Historic Under-ice Survey of the Siberian Continental Shelf by USS Queenfish (SSN-651), University of Alabama Press, 22 stycznia 2008, ISBN 978-0-8173-1602-0 [dostęp 2017-07-12] (ang.).
↑ Russia re-opens Arctic cold war era air base, „Barentsobserver” [dostęp 2017-07-12] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-02] (ang.).

[1] Alfred S.A.S. McLaren Alfred S.A.S., Unknown Waters: A First-Hand Account of the Historic Under-ice Survey of the Siberian Continental Shelf by USS Queenfish (SSN-651), University of Alabama Press, 22 stycznia 2008, ISBN 978-0-8173-1602-0 [dostęp 2017-07-12] (ang.).

[2] Russia re-opens Arctic cold war era air base, „Barentsobserver” [dostęp 2017-07-12] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-02] (ang.).

[1]

[2]