Kościół św. Dominika Savio w Ostródzie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół świętego Dominika Savio w Ostródzie
191 (O/2) z dnia 24.11.1956 r. (ruina)
3800 z 14.08.1987 r.[1]
kościół parafialny
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Miejscowość

Ostróda

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Dominika Savio w Ostródzie

Wezwanie

św. Dominika Savio

Położenie na mapie Ostródy
Mapa konturowa Ostródy, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Dominika Savio w Ostródzie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Dominika Savio w Ostródzie”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Dominika Savio w Ostródzie”
Położenie na mapie powiatu ostródzkiego
Mapa konturowa powiatu ostródzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Dominika Savio w Ostródzie”
Ziemia53°42′09,10″N 19°58′00,11″E/53,702528 19,966697

Kościół św. Dominika Savio w Ostródzierzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii św. Dominika Sawio w Ostródzie w dekanacie Ostróda – Wschód archidiecezji warmińskiej. Mieści się przy placu Tysiąclecia Państwa Polskiego.

Zbudowany w początkach XIV wieku w stylu gotyckim jako kościół misyjny, płacący świętopietrze, a więc uniezależniony od Krzyżaków. Przed reformacją był kościołem katolickim, następnie stał się miejscem kultu religijnego ewangelików. W latach 1836–1848 odprawiał tu nabożeństwa w języku polskim pastor Gustaw Gizewiusz. Budynek całkowicie spalony w 1945 roku przez armię sowiecką, od 1981 odbudowywany i udostępniony wiernym.

Pierwszym proboszczem a zarazem budowniczym kościoła od 1981 roku był ksiądz salezjanin Władysław Ciszewski.

Obok kościoła zachowany fragment dawnych murów miejskich[2].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Świątynia o prostym kształcie i grubych XIV-wiecznych murach, w wyniku licznych przebudów pozbawiona jednolitego stylu. Dwukondygnacyjna wieża ozdobiona smukłymi blendami i wielouskokowym portalem[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo warmińsko-mazurskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2010-05-06].
  2. Tomasz Darmochwał, Marek Jacek Rumiński: Warmia Mazury, przewodnik. Białystok: Agencja TD, 1996. ISBN 83-902165-0-7 s. 41
  3. Piotr Skurzyński, "Warmia, Mazury, Suwalszczyzna", Wyd. Sport i Turystyka -Muza SA, Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8 s. 238