Kościół św. Filipa i św. Jakuba w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Filipa i św. Jakuba w Krakowie
Ilustracja
Kościół św. Filipa i św. Jakuba na rycinie z 1855 r.
Państwo

 Polska

Miejscowość

Kraków

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Dawna lokalizacja kościoła”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Dawna lokalizacja kościoła”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Dawna lokalizacja kościoła”
Ziemia50°04′07,74″N 19°56′30,26″E/50,068817 19,941739

Kościół św. św. Filipa i Jakuba – kościół rzymskokatolicki, wznoszący się w dawnym Kleparzu (obecnie część Krakowa). Zburzony w 1801 roku.

Kościół wzniesiono prawdopodobnie w drugiej połowie XIV w. Znajdował się przy północnej pierzei rynku kleparskiego. Był początkowo jedną z dwóch świątyń miasta Kleparza (obok kościoła św. Floriana). Prawdopodobnie początkowo drewniany, w XV w. był określany mianem "kaplicy", co wskazuje na jego małe rozmiary.

Spłonął w pożarze Kleparza w 1528. Odbudowany jako kaplica murowana. Ponownie zniszczony został w 1655. Odbudowany w stylu barokowym, konsekrowany ponownie w 1667. Z opisu z połowy XVIII w. wynika, iż posiadał trzy ołtarze, prowadziły do niego wejścia przez dwie kruchty (od południa i zachodu).

Spłonął ponownie w pożarze Kleparza w 1755. Odrestaurowany (pod koniec XVIII w., kryty gontem, posiadał jeden ołtarz). Zburzono go w 1801 r. W latach 1797–1804 otaczający kościół cmentarz funkcjonował jako jeden z dwóch cmentarzy aglomeracji krakowskiej (po wydaniu zakazu grzebania zmarłych na cmentarzach przykościelnych, a przed uruchomieniem Cmentarza Rakowickiego)[1].

W drugiej połowie XIX w. teren po kościele przejęli oo. misjonarze i zbudowali tu kościół św. Wincentego. W miejscu dawnego kościoła znajduje się obecnie ogród klasztorny.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Danuta Rederowa. Studia nad wewnętrznymi dziejami Krakowa porozbiorowego (1796-1809). Część I: Zagadnienia urbanistyczne. „Rocznik Krakowski”. T. 34, s. 110–111, 1957. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Michał Rożek. Nie istniejące kościoły Krakowa. „Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej”. 33, s. 113, 1983. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]